ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να πω κάτι…είχα να μπω στις αναρτήσεις αυτές 2 χρόνια. Κατά καιρούς έχω κάνει περάσματα αλλά με απόλυτη αποτυχία. Ουσιαστικά όμως είχα να μπω δύο χρόνια. Ξεκίνησα να αναρτώ αγγελίες αναζήτησης συντρόφου σε αυτόν τον ιστότοπο πριν τρία χρόνια ακριβώς. Μίλησα με πάρα πολλά άτομα, βγήκα με κάποια από αυτά. Με ένα από αυτά βγαίναμε για δύο χρόνια. Αφού πέρασα από χίλια δύο κύματα, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, μια λαχτάρα να κάνω επανεκκίνηση αλλά με τελείως διαφορετικούς όρους, με ώθησε να μπω ξανά εκεί μέσα. Έστειλα σε κάποια άτομα που τα βρήκα πραγματικά ενδιαφέροντα, ώσπου έπεσα πάνω σε κάποιον που με αναζητούσε! Κανονίσαμε να βρεθούμε την επομένη κιόλας μέρα. Δεν ήμουν σίγουρη ποιος ήταν μέχρι να συναντηθούμε. Θεώρησα ότι επειδή «μπαίναμε» διαφορετικά, ότι όλα θα ήταν διαφορετικά. Από πλευράς μου σίγουρα ήταν. Ώσπου μια «δικαιολογία» του, κάτι μικρό και πολύ τρυφερό που θεώρησα ότι ήταν αμοιβαίο και δεν έκανα δεύτερες σκέψεις γι’ αυτό ούτε είχα σκοπό να το συζητήσω ή οτιδήποτε άλλο τον έκανε να μου μιλήσει και να αντιδράσει ακριβώς όπως τότε. Μην φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο. Ένα πεταχτό, παιδικό, πολύ τρυφερό φιλί στο στόμα. Ήταν η ομορφιά της στιγμής. Σαν να φιλούσα τον αδερφό μου. Απλά θέλω να το κοινωνήσω για να το πάρω από μέσα μου. Δεν έχω παρέες ούτε περιβάλλον τέτοιο που να αναζητήσω σύντροφο. Για το λόγο μπήκα ξανά εκεί. Αλλά μετά από αυτό φοβάμαι ότι ή θα μου πάρει πολύ καιρό ξανά να τολμήσω ή δεν θα το τολμήσω ποτέ ξανά. Με πόνεσε πολύ ο λόγος και η συμπεριφορά του γιατί ένιωσα πόσο πονάει ο ίδιος. Ήταν πολύ κρίμα. Λυπήθηκα στ’ αλήθεια. Δεν μετάνιωσα ποτέ που τον συνάντησα ξανά. Ούτε αυτό θα με αποτρέψει να συνεχίσω. Ήθελα μόνο να το επικοινωνήσω.