22.5.2014 | 11:27
Για το Μαριάκι.
Ήταν αυτό που λένε στα cliché, "meant to be together". Η ατελείωτη και η πιο αξεπέραστη αγάπη που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Να υπάρχεις μέσα από εκείνον και με κάθε του ανάσα να αναπνέεις. Για αυτόν, ότι πιο έντονο και σημαντικό έχει νιώσει ποτέ. Για μένα ακόμα ένας. Τον πρόδωσα. Του ξεφτύλισα την έννοια κάθε λέξης που υπάρχει για να περιγράψει τον έρωτα, την αγάπη, την εντιμότητα και τον σεβασμό. Η δικιά μου ανωριμότητα κατέστρεψε ότι πιο όμορφο έχω ζήσει και θα ζούσα. Το κατάλαβα όταν πριν απο δύο μήνες το έμαθε. Και καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδια να παίζεις μαζί τους. Καταλαβαίνεις εκείνη την στιγμή ότι αυτός ήταν ο άνθρωπος που έπρεπε να σοβαρευτείς. Αυτός ήταν. Γιατί δεν το κατάλαβες? Γιατί τα "έκανες όλα που**να" όπως μου έλεγε? Και με συγχώρεσε. Ήθελε να προσπαθήσουμε, για την αγάπη που ένιωσε κάποτε. Χθές μετά από δύο μήνες προσπάθειας, δεν άντεξε. Πριν ετοιμαστώ να πάω να τον δω το ήξερα. Έτσι φόρεσα το φουστάνι το μαύρο με το οποίο εκείνο το βράδυ στο Χαλάνδρι ένιωσα ότι με ξανά ερωτεύτηκε. Δεν άντεξε. Είχα σβήσει τα πάντα από μέσα του. Μαριάκι μου με έκανες νιώσω όπως κανένας. Συγνώμη. Ξέρεις πόσο πονάω. Είναι αργά. Καλά να πάθω. Τα λέμε στην Καλιφόρνια.Σ'αγαπαω.https://www.youtube.com/watch?v=BmErRm-vApI