29.4.2017 | 17:16
Για μενα
δεν υπαρχει μεγαλυτερη ψυχοθεραπεια απο τη δημιουργικοτητα. Δεν ειμαι καλη στα λογια. Και οι εικονες εχουν εντονο αντικτυπο πανω στο θυμικο μου. Θυμαμαι τα εντονα αισθηματα μου τα αποτυπωνα παντα στο χαρτι. Ετσι οταν ενιωσα οτι ενας ανθρωπος που αγαπουσα πολυ με προδωσε ζωγραφισα καποτε στην εφηβεια μια νεραιδα κι εναν αγγελο να σερνονται προς διαφορετικες κατευθυνσεις μεσα σε μια κηλιδα αιματος, πληγωμενοι. Περισυ ειδα ενα ονειρο που με συγκλονισε, οτι με δαγκωσε ενα φιδι και οτι θα πεθαινα, γιατι δεν υπηρχε η δυνατοτητα να φτασουμε εγκαιρα στο πλησιεστερο νοσοκομειο, και εφτιαξα μια ζωγραφια που περιειχε μεταξυ αλλων κι ενα φιδι, γιατι ηθελα να θυμαμαι το ονειρο. Κανεις δε μπορει να φανταστει τι κρυβει καθε ζωγραφια, αν δε ξερει το υποβαθρο. Δεν προκειται για εργα τεχνης, καμια σχεση. Και τα μεσα που χρησιμοποιω, της πλακας. Ομως εξυπηρετουν μια χαρα το σκοπο τους. Να εκτονωνουν την ενταση που κουβαλαω μεσα μου καθε φορα.