ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι μας έχουμε συγχωρήσει πράξεις άλλων που μας πλήγωσαν. Όσο και να μας πονούσε βαθιά μέσα μας μια φωνή παρακαλούσε για συγχώρεση, ίσως γιατί χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε ούτε επιβίωση ούτε λύτρωση για εμάς. Σκεφτήκαμε όμως πότε αν αυτή η τόσο δύσκολη αλλά και ταυτόχρονα τόσο εύκολη φράση υπόθηκε γιατί θα έκανε όντως εμάς να νιώσουμε καλύτερα; Ή μήπως εκείνον; Ή μήπως την μεταξύ μας σχέση; Γιατί να συγχωρήσεις κάτι που σε γονάτησε, σε άδιασε για λίγο και σου χάλασε την συνέχεια του δικού σου μοναδικού παραμυθιού;Πολλοί λένε ότι όμως όλοι τρέφουμε την ελπίδα ότι πρόκειται για μύθος ή ότι εμείς μπορούμε να γίνουμε η εξαίρεση. Άραγε μπορούμε;Σκέφτηκα…σε μια ζωή που κυλά με απίστευτα γοργούς ρυθμούς δεν αξίζει να χάσω κάτι που αγαπώ για ένα πταίσμα. Και αν όμως δεν ήταν πταίσμα αλλά μια πράξη συχνά και μη επαναλαμβανόμενη; Πώς μπορούμε να ξέρουμε την συνέχεια; Αλήθεια γιατί το συγχώρεσα και αυτό; Το έκανα όντως για μένα; Το έκανα γιατί αυτό το βλέμμα που μόλις είχε αποκαλύψει αυτό το που λέγαμε είχε ανάγκη να ακούσει ; Ή για εμάς; Για εμάς που ζήσαμε τόσα και ακόμα πιο πολλά μας περιμένουν στην γωνία να τα αντιμετωπίσουμε μαζί; Και αν σε αυτήν την γωνία υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να σου χαρίσουν απλόχερα την ευτυχία και την ηρεμία που επιζητάς; Ρισκάρεις να χάσεις; Αν το σκεφτούμε καλύτερα ότι και να επιλέξεις χάνεις. Είτε χάνεις ένα πανέμορφο μέλλον είτε μια αγάπη που είχες ποντάρει πολλά και ας βρέθηκες χιλιάδες φορές με άδειες τσέπες με την πρώτη ευκαιρία ξανά στοιχημάτιζες στο ίδιο νούμερο. Και αν φύγεις πάντα θα υπάρχει μια πληγή που θα σε καίει σε κάθε χαρά σου σε κάθε δυστυχία σου.Και όλες αυτές οι αναμνήσεις, όλες οι με την πρώτη ευκαιρία θα πετάγονται μπροστά σου.Μακάρι να μπορούσαμε να απαντήσουμε όλα αυτά τα ερωτήματα. Και τώρα συγνώμη αλλά υπάρχουν δυο μάτια που περιμένουν να ακούσουν κάτι σημαντικό από τα χείλη μου και αν καθυστερήσω κι άλλο δεν θα με ξανά κοιτάξουν και τον ίδιο τρόπο ποτέ ξανά.!