2.5.2014 | 21:09
Για να σου λύσω την απορία
τί μύγα με τσίμπησε... Σε πιστεύω ότι με τον τρόπο σου με αγάπησες, απλά ο τρόπος που το έδειξες είναι πολύ σκληρός για μένα. Καταλαβαίνω πως είμαστε δύο άνθρωποι που έχουμε μεγαλώσει σε πολύ διαφορετικό περιβάλλον, με διαφορετικά πρότυπα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα λόγια σου με πλήγωσαν, εγώ δεν αντιλαμβάνομαι με τον ίδιο τρόπο την αγάπη. Κουράστηκα πολύ ψυχικά.Δεν μπορώ να προσπαθήσω άλλο για μας, γι' αυτό σου ζητάω να φύγεις. Θα είσαι για πάντα στο μυαλό μου, απλά δεν έχω τη δύναμη να το υποστηρίξω άλλο αυτό, ίσως είμαι πολύ αδύναμη για σένα. Σ' αγαπάω αλλά νιώθω εγκλωβισμένη σε μια συναισθηματική δίνη που με εξουθενώνει, δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω, απλά η χαρά που έχω πάρει από αυτή την ιστορία είναι μηδαμινή σε σχέση με τον πόνο και τη λύπη. Ψάχνω εναγωνίως μια διέξοδο μήνες τώρα κι εσύ με βλέπεις να παιδεύομαι και συνεχίζεις, πιστεύω ότι δε θα άλλαζες τακτική ακόμη κι αν ψυχορραγούσα μπροστά στα μάτια σου. Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική αλλά μόνο εγώ ξέρω τί βίωσα και, τώρα που είμαι καλύτερα χωρίς να έχεις βοηθήσει εσύ σε αυτό, πιστεύω ότι δε μου αξίζει κάποιος τόσο "δυνατός" όσο εσύ...Είμαστε αταίριαστοι κι έπρεπε να το είχα δεχτεί νωρίτερα, δε γεφυρώνονται έτσι τέτοια χάσματα, η ζωή δεν είναι παραμύθι...