ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και έρχεται η στιγμή που μετά από τόσα χρόνια μόνος και μια μεγάλη μαύρη περίοδο της ζωής μου να ερωτεύομαι ξανά , έναν υπέροχο άνθρωπο που με έκανε να νιώσω σαν τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού. Είχε το ταλέντο να με κάνει να ΝΙΏΣΩ, δύσκολο πράγμα να τα κλείνεις όλα , πόρτες , παράθυρα να γυρνάς 3 φορές το κλειδί και να το καταπίνεις , να μην αφήνεις ακτίνα φωτός να μπει μέσα γιατί εσύ λες πως σε πονάνε τα μάτια.-Αχ καρδία μου-Μα τώρα έφυγε αυτός, είχε να ζήσει εμπειρίες , να μάθει, να σκοτωθεί, να παλέψει με δράκους , με μάγισσες και με κακά ξωτικά όπως όλοι μας. Το τελευταίο βράδυ που ήμασταν μαζί (ημέρα Παρασκευή) συζητήσαμε, και οι δύο σαν ώριμοι ενήλικοι άντρες. Κατανόηση και κλάμα μόνο, σε ένα κρεβάτι που άλλοτε αγκαλιαζόμασταν από έρωτα τώρα να πλημυρίζει από σπασμένα όνειρα , ψόφιες ελπίδες και δάκρυα. Ήταν το πιο σωστό να γίνει όμως έτσι. Μα λίγο πριν φύγω μου είπες “όπου και να είσαι . μόλις μάθω , μόλις καταλάβω θα ρθω να σε βρώ να το δοκιμάσουμε ξανά”Εκεί ήταν που η καρδιά μου πάγωσε , έχασε 3 παλμούς , και μετά συνέχισε το κλάμα. Είμαι ένας χαζός ονειροπόλος , ένας άνθρωπος που τρέφεται με τα όνειρα και τις ελπίδες του για το μέλλον. Γιατί να το ξέρω αυτό ? Πώς μπορείς να μεγαλώνεις ένα όνειρο κλούβιο ? Πώς μπορείς να ανοίγεις δύο δρόμους , αν έρθει και αν δεν έρθει ? ΔΎΣΚΟΛΑ αυτό το σίγουρο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρόσωπο σου στην πόρτα όταν έφευγα , ούτε το γέλιο σου , ούτε το χαμόγελο σου γιατί ρε καριόλη σε κράτησα μέσα μου.Η μέρες πετούν , θα φύγω από την πόλη το καλοκαίρι και τότε θα γίνουμε ανάμνηση. Και ειναι και κατι υποσχέσεις που σε κρατάνε ακόμη ζωντανό. Μα είναι οι σκέψεις αγρίμια που σου τρώνε το όνειρο λίγο λίγο..Θα περάσουν μέρες, βδομάδες, χρόνια και θα γινουμε μια ιδέα που ξεχάστηκε σε σκονισμένα συρτάρια, και δεν θα ρθεις. Θα λες "-κάποτε ήταν κάποιος."Κοιτώντας από το παράθυρο έξω με βλέμμα άδειο και θα συνεχίσεις αυτό που έκανες..Α.Β