ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δυστυχως για παρα πολυ καιρο ζουσα σαν απλος παρατηρητης της ζωης μου, ηταν σαν να εβλεπα τη ζωη μου σε ταινια απλα περιμενοντας οτι θα ξαναρθεις και θα ξαναγινω πρωταγωνιστρια στη ζωη μου ξανα. Δεν ηθελα να ζω τιποτα χωρις εσενα, τα θεωρουσα ανουσια και περιττα. Τωρα μετα απο πολυ καιρο τραγικα πολυ καιρο καταλαβα οτι ησουν ενα τραγικο λαθος ενας τελειος ψευτης που αφου με εκανε (μετα απο πολυ επιμονη οφειλω να ομολογησω) να πιστεψω οτι μπορει τελικα αυτα που λεει οτι αισθανεται ειναι αληθεια μου απεδειξε οτι ηταν ψεματα ολα μα ολα. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι καποιος να μπει σε αυτη τη διαδικασια αν ειναι τοσο κενος οσο εσυ. Το ξερω πως μονο ο εαυτος μου φταιει, ειμαστε οι επιλογες μας, ισως γι αυτο δεν μπορω να με συγχωρησω μετα απο τοσο πολυ καιρο. Πως θα ξαναεμπιστευτω ανθρωπο μετα απο αυτο?Ε? Και το χειροτερο απ ολα ειναι οτι με θεωρουσα εξυπνη.