ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κ συνεχίζω με βάση αυτά που είπες… Να μη θέλω να κλείσουμε, να είμαι κολλημένη όλη μέρα πάνω στον υπολογιστή, να νιώθω ότι θέλω να πω κι άλλα, πολλά. Με τις πολλές στιγμές σιωπής, πολλές στιγμές σκέψης. Να νιώθω τόσο άνετα, να ξέρω ότι αυτά που θα πω δε θα φανούν περίεργα, αστεία ή να πρέπει να τα ωραιοποιήσω ή να τα φιλτράρω δέκα εκατομμύρια φορές για να σου αρέσουν ή να μην τα παρεξηγήσεις. Να είμαι εγώ. Αυτό το ευαίσθητο πλασματάκι, που μάλλον δεν σε ενοχλεί που είναι έτσι. Που ακόμα να μεγαλώσει… Κ από την άλλη να αγχώνομαι όταν μιλάμε, να είμαι μονίμως με ένα χαζό χαμόγελο, να τελειώνω την παρουσίαση κ το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ελέγξω αν μου έστειλες ή αν πόσταρες κάτι εδώ. Να ξυπνώ μέσα στη νύχτα απλά για να δω αν μου έστειλες (ναι, συνέβηκε!), ξαφνικά να έχω κάτι για να αγωνιώ, να ενθουσιάζομαι, να σκέφτομαι όλη μέρα. Εσύ όμως πότε θα εξομολογηθείς όλα αυτά που νιώθεις; Εγώ είπα ήδη πολλά. Πάρα πολλά. Θα περιμένω να μου πεις κ εσύ αυτά που κρατάς καλά φυλαγμένα. Εξωτερίκευσε αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που ήρθαν και αυτά που λαχταράς να έρθουν.Να ξέρεις ότι πολλά λόγια πίστεψα κ πληγώθηκα.Να μη με ευχαριστείς, να είσαι εδώ. Τόσο απλά. Κ δεν εννοώ φυσικά (αν κ θα το ήθελα πολύ), εννοώ ουσιαστικά. Δίπλα μου. Να μη φοβάσαι, ας ζήσουμε το τώρα όσο πιο έντονα γίνεται!Να ανεβεί παρακαλώ!