ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 32, η κοπελα 21 με προηγουμενες εμπειριες ο καθενας μας. Χωρισαμε. Αν κρινω απο τα λογια μας στα 2,5 χρονια, ειμασταν οι πιο σημαντικοι ανθρωποι στην μεχρι τωρα ζωη του καθενος αν κ ζουσαμε σε αλλες πολεις. Κ ομως με αναγκαζει να αφησω οτι αγαπησα περισσοτερο... Εκεινη. Γιατι χαθηκε η σπιθα ειπε ενω εμεις δωσαμε εμφαση πιο πολυ στην αγαπη κ την εμπιστοσυνη απο τα οποια ξεχυλιζαμε. Κ εγω να προσπαθω να την ηρεμησω απο το φοβο οτι δεν χασαμε κατι που δεν γυρναει πισω κ οτι με τοση αγαπη ειναι στο χερι μας να βελτιωσουμε οτι χρειαζεται. Μια σχεση δεν ειναι ποτε στατικη. Κ ομως δεν με ακουσε... Χωριστηκαμε χωρις τσακωμο. Αδειασα απο μεσα μου να προσπαθω να την κανω να δει με αισιοδοξια το τι αξιζουμε. Ματαια... Χωρια πλεον. Να ξερεις οτι καποτε αυτο που ειχαμε θα το αναζητας για να ηρεμησεις στη ζωη σου... Εισαι μικρη τωρα για να καταλαβεις τι σου ελεγα κ αρκετα παρορμητικη για να φυγεις κ να ψαξεις μια σπιθα οπως εσυ τη φανταζεσαι στο ροζ σου συννεφακι... Εισαι οτι πιο γλυκο υπηρξε στη ζωη μου. Σκεφτομαι αυτο που ειπες καποτε με λυγμους στα κτελ που εφευγα: "οταν γυρισεις πισω να προσεχεις στο δρομο πως οδηγας για να σε εχω στη ζωη μου..." Χαιρομαι που προλαβα πολλες φορες να σου πω με δακρυα χαρας σε ανυποπτες στιγμες οτι αυτη την κουβεντα κ την εικονα σου δεν θα τα ξεχασω ποτε στη ζωη μου... Δεν θα σε ξεχασω ποτε κ ας θελω να σε αποβαλλω τωρα απο τη ζωη μου. Σαγαπαω τοσο πολυ ακομα... Αλλα θα αναγκαστω να σταματησω. Θα σου γραψω για μια τελευταια φορα ολα οσα σε ελεγα στην καληνυχτα μας... Αλλα αυτη τη φορα δεν θα με μαλωσεις που δεν θα το ξανακανω... Γεια σου καρδια μου, γεια σου ματακια μου, γεια σου ψυχη μου, γεια σου μωρουδακι μου... Γεια σου...