ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε μπορώ να χωνέψω πως μπορεί κάποιος να ξεχνάει τόσο εύκολα. Τη μια στιγμή να θέλει να ξέρει τα πάντα για σένα, τι τρως, τι πίνεις, πως πέρασες την μέρα σου. Να θέλει να είναι συνεχώς δίπλα σου και να σου μιλάει. Και σε μια στιγμή, να μη θέλει να σε ξέρει. Να διαγράφει μονοκοντυλιά όλα όσα περάσατε μαζί και να συνεχίζει τη ζωή του. Και το πιο μεγάλο ερώτημα πια είναι στον εαυτό σου: Εσύ που θέλεις ακόμη να ξέρεις τι κάνει αυτό το άτομο, που θέλεις να είσαι μέρος της καθημερινότητας του, να μαθαίνεις τα νέα του, τις ανησυχίες του, τα όνειρα του, τι κάνεις??Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από τότε, αλλά δεν πέρασε ΟΥΤΕ μια μέρα χωρίς να σε σκεφτώ..Και πάντα η ίδια απορία στο μυαλό μου: Με σκέφτεσαι ποτέ? Και αν ναι, με σκέφτεσαι με χαρά, νοσταλγία ή με θυμό..??Ελπίζω να είσαι καλά όπου και να είσαι, ότι και να κάνεις.. Εγώ πάντα θα περιμένω μήπως χτυπήσει το τηλέφωνό μου και ακούσω τη φωνή σου από την άλλη πλευρά.. Γ.Μ.Υ.Γ. Αν ποτέ με συναντήσεις τυχαία έξω, ελπίζω να με χαιρετίσεις..