ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σίγουρος πως δεν θα διαβαστεί από το ίδιο το άτομο, που δεν είναι καν μέλος εδώ. Αλλά έχω ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου... Είχα αφιερώσει ξανά, στο παρελθόν. Ιδιαίτερη περίπτωση, δεν μπορούσα να κάνω πολλά, δεν με έπαιρνε, ούτε με σήκωνε η κατάσταση... Έρχεται κι η αυριανή μέρα και θυμάμαι...Σε ευχαριστώ, ξανθούλα "barbie"... Μου χάρισες πραγματικά, την πιο όμορφη εμπειρία μου, για ολόκληρο το 2018. Χαίρομαι που σε έκανα να περάσεις καλά μαζί μου και σου έκανα εντύπωση, είχες να το λες, άκουσα τα κουτσομπόλια της φιλενάδας σου, τότε... Της φιλενάδας σου που με έκαψε, με μαύρισε και όντως, παραλίγο θα με αποτελείωνε κανονικά, όπως το είχε σκοπό εξαρχής... Ναι, είχα έρθει ως εκεί, αναζητώντας εκείνη, είχα ακούσει κάτι μισόλογα που είχε πει σε άλλους, σχετικά, αστειευόμενη μάλιστα μέχρι και για το όνομα του δρόμου (το δρόμο της "τραγωδίας"). Βρήκα εσένα όμως στη θέση της κι έγινε αυτό. Αισθάνομαι την ανάγκη να σου ζητήσω συγγνώμη ξανά, δεν ήθελα να σας δημιουργήσω πρόβλημα, πόσο μάλλον να την εκθέσω και να με φοβηθεί... Όμως, δεν ήταν καθαρή μαζί μου και όχι μόνο δεν θα μου έδινε αυτό που έδειχνε πως είχε για μένα, αλλά ήθελε μονάχα να παίξει μαζί μου και να μου κάνει ζημιά...Μου παρουσίασε ένα όμορφο πρόσωπο, γεμάτο φως, με ένα χαμόγελο που μαλακώνει και τον πιο μαυρισμένο άνθρωπο, η γλυκιά της φωνή με μάγεψε, έχασα τον εαυτό μου... Ιδίως όταν σιγοτραγουδούσε και έβαζε ερωτικά τραγούδια, έλιωνα, πραγματικά... Είχα δει τους κινδύνους, μυρίστηκα την παγίδα, γι' αυτό είχα αποφασίσει να παραμείνω στο φιλικό, ως τις ημέρες εκείνες τις δύο, κοντά στα τέλη του Νοέμβρη, που το γύρισε στο λάγνο και το μοιραίο, ξαφνικά... Φοβήθηκα, γιατί μάντευα τις προθέσεις της. Κράσαρα, δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ. Όταν συνήρθα, προσπάθησα να της εξομολογηθώ με τη γλώσσα του σώματος και μου έριξε άκυρο πανηγυρικό, είπε μάλιστα στους άλλους ότι τρελάθηκα και της ρίχτηκα... Τη στιγμή που εκείνη το γύρισε στο ερωτικό και από τα δικά της λόγια, φάνηκε να γνωρίζει και εκείνη...Έκανα πολλά τεστ, ανόητα παιχνιδάκια, έπαιξα με τη φωτιά, κοντραρίστηκα με πολλούς (τους οποίους ούτε εξαπάτησε, ούτε βασάνισε, όπως εμένα) κι έχασα κερδίζοντας... Οι κινήσεις μου ήταν σωστές για μένα, όμως το λάθος ήταν πως έπεσα στην παγίδα της και την ερωτεύτηκα. Γι' αυτό και μου βγήκε έτσι μαζί σου, έβλεπα εκείνη μπροστά μου, 2 μήνες έλιωνα εξαιτίας της και υπέφερα μόνος, βουβά... Μη μπορώντας να μιλήσω σε κανέναν. Και μόλις το έμαθε, μετακομίσατε μετά από λίγο καιρό. Αιστάνθηκα άσχημα, σαν να φταίω, πάντα ήθελα να απολογηθώ, σε σένα τουλάχιστον... Ξέρω πως καμμιά σας δεν θα είχε θέμα και όχι, δεν μπορώ να πω εδώ το γιατί, αφορά τις συνθήκες σας, όμως σου χρωστάω, μου χάρισες κάτι μοναδικό, πολύ όμορφο, έστω και έτσι όπως συνέβη... Κι αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου και τα πεπραγμένα του, ενώ ήμουν το θύμα της φίλης σου, έτσι απλά...Μια μέρα ανέβηκες στο λεωφορείο και ήρθες δίπλα μου, πριν λίγο καιρό... Δεν βρήκα τη δύναμη να σου μιλήσω. Ανταλλάξαμε μόνο λίγες πλάγιες ματιές. Είσαι ένα κορίτσι με χρυσή καρδιά (και η ίδια η φίλη σου το είπε άλλωστε, όταν της πήρες ένα ακριβό βιβλίο δώρο μεταξύ άλλων). Εσύ αν ήσουν στη θέση της φίλης σου, τώρα θα ήταν όλα διαφορετικά... Είσαι ένα αστεράκι, σαν το ασημένιο δαχτυλίδι που φοράς. Στο προφίλ σου, λες πως κανένας δεν θα ρίξει δάκρυα για εσένα, αλλά κάνεις λάθος, εγώ θα σε έχω για πάντα μέσα μου, μετά από εκείνο το απόγευμα που περάσαμε μαζί... Για εμένα δεν θα ρίξει δάκρυα κανένας, ποτέ και αν μου συμβεί κάτι κακό, αντιθέτως, πολλοί θα χαρούν. Εμείς είμαστε "πλάσματα" που η μοίρα τους ορίζει, μέρες όπως την αυριανή, ποτέ να μη γιορτάσουμε... Θα σκέφτομαι την Τ. με πόνο, με παράπονο κι εσένα με ευγνωμοσύνη και πληρότητα... Αν δεν ήσουν εσύ και το υπέροχο δώρο που μου χάρισες εκείνη την Πέμπτη, γλυκό μου αστεράκι, τώρα θα είχα ήδη σπάσει, υπό την πολιορκία όλων αυτών και τα χτυπήματα της μοίρας. Εσύ με έσωσες... Όταν δω λοιπόν ένα αστέρι να πέφτει, θα ευχηθώ για εσένα. Σου αξίζει η επιτυχία, η ευτυχία και κάθε καλό. Ίσως αν σε έβλεπα ξανά, μαζί σου να γινόμουν τελείως καλά, θα έπαυα να πονάω... Αλλά η δική μου μοίρα είναι χειρότερη από το θάνατο, γιατί αυτά τα χέρια που κάποτε ευλόγησες με την παρουσία σου ανάμεσά τους, θα μείνουν για πάντα αδειανά... - Ως ένας νέος "Gilles", σε μια νέα "Αγία Ιωάννα".