24.11.2012 | 21:51
Για τον νεκρό μου πόθο..
γιατί η σιωπή ξεσπάει οταν τα δάκρυα πέσουν;γιατί ο ουρανός μεθάει όταν τα σύννεφα φύγουν;γιατί η ψυχή πονάει όταν η νύχτα σωπάσει;γιατί το φτωχό παιδί ζητάει νερό και το εύπορο αγάπη;μην είναι η ρόδα, μην είναι η μπόρα, μην είναι τ΄απόρθητα πληθωρικά στήθη της Αφροδίτης που μόνη κ έρημη απολαμβάνει τη θέα ενός συννέφου κατά τη διάρκεια της ένωσής της με τον Δία;κι αν η ψυχή μιας γυναίκας είναι γεμάτη ΓΙΑΤΙ εκείνη αναζητά την τελειότητα στην αιωνιότητα;καθώς τα σκαλιά τελειώνουν, σταμάτησα και γω να σκέφτομαι πια τη χαμένη πατρίδα του κορμιού του. κι όμως, η Ιθάκη και η λύτρωση ήταν τόσο κοντα...