21.8.2015 | 21:58
Για τους μοναχικους οχι απο επιλογη
Απο μικρη που ημουνα φοβομουνα την μοναξια. Δεν ειχα αδελφια ουτε τα ξαδελφια μου κοντα για να παιζω. Θυμαμαι οταν κοιμοντουσαν οι γονεις μου τους ρωτουσα συνεχεια αν κοιμοντουσαν γιατι ενιωθα μονη μου. Σημερα δευτεροετης πλεον φοιτητρια νιωθω πιο μονη απο ποτε. Φοβαμαι τις μερες που θα ερθουν και δεν εχω να μιλησω σε κανεναν, το κινητο μου δεν θα χτυπαει και θα γυρναω μετα απο καμια βολτα με γνωστους ακομα πιο μονη. Τωρα το καλοκαιρι κοιμαμαι αργα και σηκωνομαι απο το κρεβατι μου στις 4 το απογευμα γιατι βαριεμαι αλλα και παλι να αρχισει η σχολη μου παλι θα βαριεμαι. Θελω καποια φιλη που θα την παιρνω τηλεφωνο χωρις να θελω κατι απλα οταν δεν θα ειμαι καλα να μιλαμε. Φοβαμαι και την βαρεμαρα εξαιτιας της καταστασης μου και ετσι και με πιασε ουτε απο το κρεβατι δεν θελω να σηκωθω.
