5.3.2014 | 20:04
Γιαγιά μου..
Γιαγιάκα μου γλυκιά σε έχασα και ακόμα δε μπορώ να καταλάβω πώς... Σε θυμάμαι τόσο γλυκιά με το χαμόγελο σου και τη ζωηράδα να με παίρνεις τηλέφωνο και να συζητάμε τα πάντα και να μου κάνεις την πιο ωραία συντροφιά..Μας αγαπούσες και ήσουν πολύ υπερήφανη για εμάς αλλά η αλήθεια είναι ότι κι εμείς ήμασταν πολύ υπερήφανοι για εσένα..Καμάρωνα όταν μίλαγα για εσένα στους φίλους μου γιατί ήσουν τόσο όμορφη, τόσο γλυκιά, τόσο μέσα στις ζωές μας..Εσύ μας μεγάλωσες και μαζί με τον παππούλη μας δώσατε τις πιο όμορφες στιγμές των παιδικών μας χρόνων για να έχουμε τις πιο τρυφερές αναμνήσεις.. Πονάω πολύ και μου λείπεις αλλά ξέρω ότι θα είσαι καλύτερα εκεί πάνω ύστερα από όσα πέρασες.. Σαγαπάμε και κάναμε τα πάντα να σε κρατήσουμε χωρίς να υποφέρει.. Τα Χριστούγεννα δεν ήσουν καλά και ξυπνούσες μέσα στο βράδυ και φώναζες.. Χάρηκα τόσο που ήμουν εκεί να σε ακούω, να σου μιλάω,να σου κάνω παρέα, να σου φέρνω φαγητό..Νιώθω ευλογημένη που πέρασα κοντά σου στα δύσκολα..Γιατί και εσύ ήσουν πάντα εκεί όταν αρρώσταινα και πονούσα..Μακάρι να σου προσέφερα έστω και λίγη απο την αγάπη που μου έδωσες.. Δώσε πολλά φιλάκια στον παππού και πές του πως μου λείπει..Να κάνετε καλή παρέα και να προσέχετε τη μαμά που είναι πολύ στεναχωρημένη..Θυμάμαι που σε φίλησα, παγωμένη και ειλικρινά είναι το πιο όμορφο φιλί που έδωσα ποτέ μου.. Αν και η ψυχή σου δεν ήταν εκεί ένιωσα όλη την αγάπη 22 χρόνων μαζεμένη... Κρίμα που δεν μου έγραψες την τελευταία κάρτα πρωτοχρονιάς του 2014 όπως σου ζήτησα...Ξέρω, ήσουν αρκετά κουρασμένη... Ο πόνος είναι τόσο μεγάλος αν και ακόμα νομίζω πως δεν έφυγες και σε νιώθω κάθε λεπτό δίπλα μου.... Σ'ευχαριστώ για όσα έγινα και για όσα δεν έγινα... Να προσέχετε,φιλάκια.