ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 15 και η ζωη μου ειναι κατεστραμμενη, η οικογενεια μου ειναι διαλυμενη, νιωθω οτι δεν εχω φιλες, δεν ειχα ποτε μου γκομενο, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΤΑ.... κανεις δεν με χρειαζεται, ειμαι ενα σκουπιδι, δεν αξιζω ουτε να με κοιτανε... ειμαι ενα τιποτα.. κανενας δεν εχει νοιαστει για μενα πραγματικα.... νιωθω οτι ολοι με λυπουνται και οτι κανεις δεν με θελει, οτι ειμαι αχρηστη και δεν θα ευτυχησω ποτε.... ολα στην ζωη μου ειναι χαλια εχουν καταστραφει τα παντα.....οσο κι αν εχω προσπαθισει να παρω αυτο που θελω, οτιδηποτε απο τα πιο ασημαντα πραγματα εως τα πιο μεγαλα, δεν τα εχω καταφερει.... σταματαω... τα παραταω πριν το τελος..... με την πρωτη δυσκολια... επειδη φοβαμαι, φοβαμαι οτι δεν θα το πετυχω.... εχω ψυχολογικα προβληματα απο μικρη λογω των γονιων μου.. ο πατερας μου ειναι εθισμενος σε ναρκωτικα, αλκοολικος και πηδαει οποια βρει στο δρομο.... η μανα μου δεν τον χωριζει γιατι τον αγαπαει.... η τουλαχιστον τον αγαπησε καποτε και δεν μπορει να του το κανει αυτο...... οι τσακωμοι εχουν γινει καθημερινος τροπος ζωης..... αυτη ειναι η επικοινωνια μας ως οικογενεια... με βαρανε καμια φορα.. καποτε ειχε προσπαθισει να με βιασει ο μπαμπας μου... δεν ειχα ποτε φιλες... απο μικρη ημουν το κοριτσακι το ησυχο που δεν μιλαει και το εκμεταλλευεσαι ευκολα..... το κοριτσακι που δεν εχει αισθηματα.... που δεν νοιαζεται κανενας για αυτο..... που εχει ψυχολογικα προβληματα.... που ειναι τρελο.... παντα αυτη ημουν στα ματια των αλλων..... με οσες κοπελες κι αν εχω ερθει κοντα ενιωθα οτι δεν με θελανε..... καμια και κανενας ποτε.... τωρα αυτο για τον γκομενο θα μου πεις τι σχεση εχει;.... θα σου πω.. οσο ασημαντο κι αν το βρησκεις μπροστα στα αλλα κι ομως ειναι κατι σημαντικο για μενα..... μου λενε πολυ συχνα οτι ειμαι ομορφη οτι εχω ωραιο σωμα οτι ειμαι το ονειρο καθε αγοριου και δεν λεω οκ με βρισκω ομορφη...... ομως κανενας δεν με θελει... δεν ξερω τι ειναι αυτο που εχω και τους απωθει ολους απο εμενα..... αυτο για εμενα ειναι οτι χειροτερο... πως γινεται να ειμαι ομορφη καλη και ησυχη κοπελα και να μην με θελουν; δεν εχει γνωρισει ποτε κανεις τον χαρακτηρα μου... ειμαι συνεχεια μονη... δεν μπορει να φταιει αυτο.... ετςι αρχισα να αμφισβητω τα παντα....πιστευω οτι ειμαι ασχημη..... εχουν περασει πραγματα στο μυαλο μου που δεν θελω να σκεφτομαι... καμια φορα σκεφτομαι οτι αν πεθαινα θα ηταν καλυτερα; λετε αν δεν υπηρχαν και αν το τελειωνα ολο εδω να ημουν καλυτερα; ΣΕ ΤΙ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ; ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΚΑΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.. ΤΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΛΗΡΩΝΩ; ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ;