13.9.2017 | 16:12
γιατι;
Ελεγα πως μακρια σου, θα μου περασει. Ομως δυστυχως, τωρα 2 μηνες δεν περασε μερα που να μη σε σκεφτώ. Οι πιθανοτητες μου χάρισαν απροσμενη ευτυχια μια μερα του καλοκαιριου, τη μερα που σε ειδα. Ομως, τωρα πια κι αυτες δεν μπορούν να κανουν τιποτα για την περιπτωση μου, οπως φαίνεται. Απλα περιμενω τα αποτελεσματα για τη θέση στη δουλειά. Και παλι, δεν ξέρω αν είναι σωστό να έρθω ξανα στα μερη σου. Ισως, αν μπορω θα διαλεξω αλλο μερος. Παρα το οτι δεν είναι του χαρακτηρα μου ρισκαρα να σε προσεγγισω μεσα σε μια μερα δυο φορες, και τις δυο το μετανιωσα εξαιτίας της στασης σου. Καταλαβα επιτελους πως αν ηθελες να με δεις θα το καταλαβαινα, θα εκανες κατι. Ολα στη φαντασια μου ηταν τελικα. Ποναει πολυ η καρδιά μου καθε στιγμη. Πώς έχει κολλησει ετσι το μυαλο μου σε μια ιδεα ουτοπικη;
0