ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί όταν μπαίνω σε έναν χώρο με κόσμο ντρέπομαι ;; Νομίζω ότι έχω κάτι πάνω μου και όλοι εμένα κοιτάνε. Όταν μπαίνω στο λεωφορείο νιώθω τόσο Αμήχανα. Γιατί να ντρέπομαι τόσο ; Γιατί όταν μιλάω με κάποιον μεγαλύτερο μου, που δεν γνωρίζω καλά ( είτε μακρινός συγγενής ,είτε καθηγητής ,είτε κάποιος υπάλληλος σούπερ μάρκετ) ντρέπομαι τόσο ; Τόσο που κάποιες φορές ίσως και να φερθώ σαν χαζή. Μετά τη συζήτηση μας σκέφτομαι τι είπαμε κΑι πάντα προσπαθώ να βρω αν κάτι είπα λαθος ,αν δεν έπρεπε να πω κάτι και φάνηκα γελοία ή αν με όσα είπα φαίνομαι σαν χαζή ; Γιατί τα σκέφτομαι όλα αυτά ; Δεν μπορώ να Απελευθερωθω ,μια φορά να αφεθώ. Ν μην με νοιάζει τι είπα , τι έκανα. Ν μην τα σκέφτομαι όλα τόσο πολύ. Να μην με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Βλέπω άλλους που είναι τόσο yolo. Θα ήθελα και εγώ να ζήσω έστω μια μέρα έτσι. Αλλά δυστυχώς αντ αυτού κάθε μέρα τα σκέφτομαι όλα αυτά και σχεδόν πάντα καταλήγω με πονοκέφαλο. Βαρέθηκα πια να ζω έτσι και είμαι μόλις 24 ετών. Δεν ξέρω πως θα το αλλάξω αυτό. Κάποιες φορές ντρέπομαι ακόμα και να βγω από το σπίτι. Και γυμναστήριο που πηγαίνω , με το ζόρι , συνεχώς παρατηρώ ( το κάνω τόσο έντονα που αν με δει κανεις θα νομίζει ότι ψάχνομαι για γκόμενο ) αν με κοιτάζει κάποιος ,μήπως φαίνομαι γελοία όταν κάνω κάποια άσκηση και γελάνε μαζί μου. Δεν ξέρω τι φταίει και είμαι έτσι. Δεν είναι θέμα κιλών πάντως. (Αν και δε μ αρέσει το σώμα μου) νομίζω ότι είμαι φυσιολογική προς αδύνατη. Πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου να σταματήσει αυτό το μαρτύριο ; Στη σχολή έχει τύχει να χάσω άπειρες παραδόσεις μαθημάτων και εξεταστικές εξαιτίας αυτού. Προσπαθώ βέβαια να μην τα δείχνω αυτά ,Να φαίνομαι φυσιολογική. Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνική( για αυτό και έχω ελάχιστες φίλες) αλλά δεν το δείχνω ούτε αυτό. Έχω μια σχέση με ένα παιδί αρκετά χρόνια. Μόνο μαζί του νιώθω άνετα και με τους γονείς μου φυσικά. Κανεις δεν ξέρει τπτ , προσπαθώ να το παίζω κουλ , δεν θέλω να στενοχωρώ κανέναν και να τους γεμίζω προβληματα που στην τελική μπορεί να είναι και χαζά αυτά που σκέφτομαι.