ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από ένα παιχνίδι της μοίρας είμαστε μαζί 4 χρόνια.'Ολα καλά μας πάνε και από θέμα δουλείας εν μέσω κρίσης,και στην προσωπική μας ζωή...Πρίν από 2 εβδομάδες κοιμήθηκα σπίτι του,έλειπαν οι δικοί του,το πρωί μου έφτιαξε πρωινό (το κάνει όταν είμαστε μόνοι μας),κάναμε δουλειές μαζί και απόγευμα Κυριακής έφυγα για το σπίτι μου...Από Δευτέρα αλλαγή πλεύσης...τηλέφωνο με το ζόρι για καληνύχτα, αλλαγή συμπεριφοράς,ούτε ζούζουνι ουτε αγάπη...Βγήκαμε μετά απο 1 βδομάδα..Τυπικά απο μερους μου.Πήγαμε για ποτό και στον γυρισμό καναμε την ΚΟΥΒΕΝΤΑ ,του τι συνέβη και έχει αλλαξει κτλπ...Εν ολίγοις μου είπε οτι πιεζεται από γονείς ,δουλειά ότι ίσως χάθηκε η φλόγα μας (ναι καλά και όταν κάναμε σεξ σαν την πρώτη μας φοράήταν που έσβησε η φλόγα ?)και γενικά απο την όλη κατάσταση την γενική.Πιέζεται ακόμα και που με παίρνει τηλέφωνο για μια απλή γ...@..νη καληνύχτα.Τον άφησα, δεν είχα το κινητό μου σκούλαρικι να πάρει τηλέφωνο να τσακιστώ να το σηκώσω να τον ακούσω..Μου είχε κάνει και μια κουβέντα περί τρίτου ατόμου στο κρεβάτι μαςδεν λέω καλό σαν σκεψη αλλά αν ξενερώσουμε,αν κολλήσουμε κάτι...Έκανε καί μια πατάτα του τύπου θα βγώ και δεν με νοιάζει τίποτα...(Και ας μην βγήκε είναι καρατσεκαρισμένο)Πίστευε ότι θα τα βάψω μαύρα με αυτην την κινησή του αλλά όχι το έπαιξα θιγμένος και αηδιασμένος με αυτήν την κινησή του και συνάμα ξενερωμένος γιατί να το κάνει όλο αυτό...Και τώρα να σου 3-4 τηλέφωνα την ημέρα αλλά τα αγάπη μου κτλπ κομμένα ...Απο την δικιά μου πλευρά κρατάω μια στάση σχεδόν αδιαφορίας (αν και χτές βράδυ πήγαμε σπίτι και περάσαμε τέλεια)..Και τώρα ερωτώ εγώ τι στο διάολο συμβαίνει?Δεν γίνεται όταν έχει δουλειά και αγχος να με γράφει και όταν όλοι να τον αφήνουν στην ησυχία του να είναι άλλο άτομο...Αν και τώρα που το σκέφτομαι μέα στα 4 αυτά χρονια τα είχε τα σκαμπανεβασμα τα του.Απο όσο τον ξέρω και τον ξέρω καλά δεν είναι ικανος να με αφήσει γιατι δεν είναι και λιγο να ξερουν οι δικοι σου απο εναν πρωην οτι το παιδι τους είναι gay...και τον στήριξα πάρα πολυ όταν τον είχαν σχεδόν διώξει απο το σπίτι.Αν είναι τόοοοσο αχάριστος χάρισμα στον επόμενο...και ασ μείνω με μια γλυκιά πίκρα απογοήτευσης και να συνεχίσω και πάλι μόνος...