ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλα τα πράγματα κάποια στιγμή τελειώνουν; Γιατί τόση μανία με το αίσθημα του ανικανοποίητου; Για ποιο πούστη λόγο δεν μπορώ να συνηθίσω σε μία καθημερινότητα που δε μιλάμε πια τα βράδια, που δεν πηγαίνουμε για μπύρες και που δεν πηδιόμαστε; Γιατί γαμώ το κέρατο μου; Γιατί δεν μπορώ πολύ απλά να το δεχτώ ωραία και καλά; Γιατί να θέλουμε συνέχεια περισσότερα, εκτός και αν αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να δώσουμε ένα τέλος;