ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.2.2015 | 18:31

Γιατί δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος;

Εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας που είχα πριν τρία χρόνια άρχισα να αποφεύγω τους φίλους και γνωστούς μου γιατί δεν μπορούσα να τους εξηγήσω τι γινόταν με αποτέλεσμα να μείνω μόνος..Όταν ξεκίνησε, ένιωθα πολύ χάλια με τον εαυτό μου και δεν ήθελα να πολύ βγαίνω έξω. Οπότε με προσκαλουσαν κάπου πάντα έβρισκα μια δικαιολογία για να μην πάω. Όσο πέρναγε ο καιρός οι προτάσεις γινοντουσαν όλο και λιγότερες, μέχρι που έγιναν ελάχιστες και μόνο από πολύ κοντινά μου άτομα που προσπαθούσαν να καταλάβουν γιατί απομακρυνομουν.. Άρχισα να μιλάω όλο και με λιγότερους ανθρώπους και με τον καιρό έμεινα μόνος.. Μετά, βολικά για μένα, ήρθαν οι πανελλήνιες και όλοι είχαν το άγχος με το διάβασμα και εγώ μια δικαιολογία παραπάνω για να αποφεύγω ανθρώπους.. Μέχρι το τέλος των πανελλαδικών το πρόβλημα υγείας είχε ελαττωθεί αρκετά.. Παρά τα καινούργια άτομα που είχα γνωρίσει, λόγο φροντιστηρίου, απεφευγα να έρχομαι πολύ κοντά με άτομα ώστε να μην δημιουργηθεί δέσιμο γιατί δεν είχα ξεπεράσει όλα αυτά που ένιωθα και δεν ήθελα να κάνω παρέες που θα έπρεπε να ξανααποχωριστώ.. Οι πανελλήνιες ήταν η δεύτερη χειρότερη περίοδος, ήμουν μόνιμος θλιμενος και μες το άγχος. Παρόλο που ήταν η δεύτερη επιλογή μου και ενώ έχω γραφτεί δεν πήγα ακόμα στη σχολή, δεν με νοιάζει τίποτα πλέον είμαι μόνιμα στεναχωριμενος και δεν πολύ βγαίνω έξω.. Όλον αυτό τον καιρό προσπαθούσα να μην δείχνω τίποτα όσο γινόταν και οι περισσότεροι δεν είχαν καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά απλά νόμιζαν ότι προσπαθούσα να ξεκόψω μαζί τους χωρίς να καταλαβαίνουν το λόγο, ενώ εγώ ποναγα που έπρεπε να γίνομαι αγενεις και να αποχωριζομαι ανθρώπους. Πριν από όλα αυτά ήμουν πολύ κοινωνικός και άτομο που χαιροσουν να βρίσκεσαι μαζί του, ήμουν κανονικός προς ενφανισημος και δεν είχα κανένα κόμπλεξ. Άλλαξα πολύ όμως μετά από όλο αυτό.. Πλέον μιλάω με 3-4 άτομα αλλά παρόλα αυτά υπάρχει λίγη επικοινωνία, ακόμα δεν είμαι τελείως έτοιμος και αυτοί μάλλον φοβούνται μην τους ξανά αφήσω και κρατάνε πισηνη. Παρόλα αυτά κάνεις δεν έχει καταλάβει πολλά, ακόμα προσπαθώ να δείχνω ότι είμαι καλά και ότι όλα πάνε καλά και δεν είχε γίνει τίποτα. Όμως έχω μείνει μόνος και χωρίς φίλους και είμαι χαλία.. Δεν ξέρω τι να κάνω για να ξανακερδίσω τι ζωή μου, το μόνο που θέλω είναι να ξαναγίνω χαρούμενος και να κερδίσω λίγο απ το χαμένο χρόνο...
 
 
 
 
Scroll to top icon