ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι μαζι του 5 χρονια και βαλε τωρα. τον αγαπω δεν λεω. ομως με εχει πληγωσει αφανταστα. γιατι τον βλεπω να μεταμορφονεται απο ενα ατομο με στοχους, ενδιαφεροντα, απο ενα ωριμο αντρα σε μωρο που πρεπει να το νταντευω. του λεω ξεκολλα απο το pc, κανε γυμναστικη, διαλεξε πτυχιακη, ψαξε για δουλεια... τπτ ολο ναι,ναι μου λεει αλλα τπτ δν κανει ποτε. εγω διαλεγω που θα παμε, τι θα κανουμε (μου ειπε να του διαλεξω και το θεμα της πτυχιακης του) αναρωτιεμαι μηπως φταινε τα χρονια αλλα ξενερωνω πια. αφου του τα εχω πει χιλιαδες φορες παλι τα ιδια κανει...δεν αντεχω πια. ΝΑΙ με αγαπαει σαν τρελος αλλα δεν μπορει να ειμαι το μονο ατομο στην ζωη του. θελω να τον δω δυναμικο, υπευθυνο, αθλητικο οπως τον ειχα γνωρισει αλλα οτι και να του λεω με γραφει... λεει οτι (και καλα) παντα οπως ειναι τωρα ητανε... μα τρελαθηκαμε? τι στο καλο αλλο να κανω??