ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί Ενα βαρύ συναίσθημα κρατούσε φυλακισμένες μέσα μου τις όμορφες κουβέντες.. Γιατί νιώθεις Εκείνη την ανησυχία που σε βασανίζει όταν την κοιτάς στα μάτια.. Γιατί Ο αέρας που μυρίζει λίγο απο το είναι της και σε τραβάει όλο ένα και πιο πολύ σε εκείνο το λήθαργο.. Γιατί Εκείνος ο εγωισμός της π ταλαιπωρούσε την αξιοπρέπεια σου αλλά ήξερες πως την θες για αυτό που κάνει.. Γιατί Κάθε της παραξενιά ένα ακόμη κόκκινο λουλούδι σε εκείνο τον καμένο κήπο, πουι χρόνια τώρα είναι στείρος απο χρώματα.. Γιατί κάθε της άγγιγμα μια λαχτάρα, σαν αυτές των μικρών παιδιών για να πέσουν με τα μούτρα στο αγαπημένο τους παιχνίδι.. Γιατί Κάθε της κουβέντα ένα γλυκό άκουσμα οτι ενδιαφέρεται για εκείνον.. Γιατί Ένα βλέμμα της εκεί ψηλά , τον έκανε να νιώθει οτι τον βλέπει και τον ακούει να της το φωνάζει.. Γιατι Ένα δάκρυ που έχυσε μια δύσκολη μέρα και έγινε στόχος.. Στόχος μιας όμορφης περιπέτειας... Γιατι μια διαφωνία κατέληξε σε ένα όμορφο άγγιγμα 2 παγωμένων χεριών απο έρωτα.. Γιατί Ο έρωτας δεν φέρνει πάντα ζέστη, αλλά είναι όμορφος με εκείνο το χειμώνα του.. Γιατί οι λέξεις που ποτέ δεν ειπώθηκαν , μέσα μας ούρλιαζαν κάθε φορά που κοιταζόμασταν.. Γιατί φανταστήκαμε εκείνα τα όμορφα περίεγα όνειρα που φάνηκαν να μένουν μετά το πρωινό μας ξύπνημα.. Γιατί το χαμόγελο εκείνο μου κρατούσε το οξυγόνο σαν να ήταν η τελευταία φορά που έβρισκα καθαρό αέρα.. Γιατί Εκείνο το παράξενο κορίτσι ,μου δημιούργησε ένα κόσμο.. Ένα κόσμο περίεργο που ήθελα να ζήσω.. Με λίγα αλλά ζωντανά χρώματα.. Γιατί ηθελε να μάθει λίγο απο εκείνον.. Γιατί την αγαπάω.. Γιατί την αγάπησα απο την στιγμή που μου το σιγοψυθήρισε εκείνο το βράδυ στην αγκαλιά μου.. Γιατί ήθελα να υπάρχει αγάπη σε εκείνη τη ζωή που φαντάστηκαν.. Στο μωβ πλανήτη που ανέκαθεν είχε το κόκκινο όνομά της..Γιατί τώρα πια έμειναν οι λέξεις μου, νωπές σταγόνες απο βροχή σε ξερή γη..Γιατί.....;;;