ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκλαψα και σύρθηκα στα πατώματα. Έχασα την αξιοπρέπεια μου,ηπια,ξημέρωσα με μουντζουρωμενα ματια απο το κλάμα, κάπνισα πακέτα και πακέτα και σου έγραψα αμέτρητες σελίδες που σου έλεγα ποσο με πονεσες..πέταξα τα δωρα σου,εκαψα τις φωτογραφιες μας,δεν πατουσα στα μέρη μας και σταμάτησα να ακούω το τραγουδι μας..χάθηκα απο τους πάντες και κλειστηκα στον εαυτό μου..και έτσι μέρα με τη μέρα σε ξεπέρασα..στάθηκα στα πόδια μου,σε ξέχασα..εκανα νέα σχέση,χώρισα, πέρασα υπέροχα, γέλασα,εκλαψα,πηδήχτηκα,βγηκα με φίλους, γλεντησα,σε εβρισα στα μεθύσια μου,φλερταρα με όλο το κοσμο.. Ζούσα ξανά..Και ένα βράδυ γύρισες.Μετανιωμένος για όσα έκανες.Γεμάτος τύψεις που με πλήγωσες...και μου ζητησες να σε συγχωρεσω..γιατί;Γιατί να θες να με ξαναγκρεμισεις τώρα που έχτισα ξανα τον εαυτό μου; Όχι. Σε αφήνω εξω απο τη ζωή μου για τα καλά.. Συνεχιζω να ζω γιατί εσύ μου εμαθες πως πρεπει να βασίζομαι στον εαυτο μου και μονο..Στο καλό λοιπόν, δε σε συγχωρώ..ζησε με τις τύψεις και μάθε και εσύ κάτι..όταν ραγίζει το γυαλί, δεν ξανακολλαει..