ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηρθες στη ζωη μου σαν κατι μαγικο, κατι μοναδικο και ξεχωριστο. Εφυγες, οχι απο μονη σου εσυ δεν θα ειχες ποτε το θαρρος να με χωρισεις. Δεν εμεινε τιποτα το ιδιο και με βρισκω σε μια θεση στη οποια δεν περιμενα να βρεθω ποτε. Ηταν αυτο το αισθημα που ενιωθα χρονια για σενα, πως μπορω να ταξιδεψω χιλιαδες χιλιομετρα για να σε βρω, και το εκανα.. Μονο εγω ξερω ποσες νυχτες κοιμομουν μεσα στα ΚΤΕΛ και στα τρενα. Τωρα ? τωρα δεν εχω κουραγιο και δυναμη να παω για δουλεια, δεν εχω δυναμη να κανω ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Ησουν αυτο το ατομο για το οποιο θα εδινα και θα εκανα τα παντα.. Τα εκανα... ΚΑΙ ? Δεν εχανες ποτε ευκαιρια να με πληγωσεις, οχι δεν με κερατωνες ουτε επαιζες με αλλους. Φροντιζες ομως να μην μου δινεις ποτε την αποδοχη και την επιβραβευση σου... Πως ειναι τα μικρα παιδια που κοιτανε τους γονεις και περιμενουν να νιωσουν υπερηφανοι ? Ετσι ακριβως ημουν καθε φορα που εκανα κατι για σενα και σε ανταλλαγμα περιμενα ΜΟΝΟ την επιβραβευση σου, τον καλο σου λογο... Χρονια ολοκληρα προσπαθουσα με αποτελεσμα να χασω τον ιδιο μου τον εαυτο, να μην ξερω πλεον ποιος ειμαι και να μην εχω κανενα στοχο στη ζωη. Μετα απο τοσο καιρο βρηκα το κουραγιο και οτι εμεινε απο τον αυτοσεβασμο μου και στα ειπα ολα. ΜΕ πληγωσες αφανταστα αλλα ακομα και τωρα εξακολουθεις να μετατρεπεις την ζωη μου σε εφιαλτη. Λες ημουν οτι καλυτερο σου εχει συμβει στη ζωη.. Εγω γιατι μια ζωη ενιωθα σκουπιδι στα ματια σου ?? Αν μ'αγαπας οπως λες αφησε με να φυγω... δεν αντεχω να σε βλεπω να κλαις δεν αντεχω στην ιδεα να γυρισω σε σενα στις υποσχεσεις σου γιατι τωρα πλεον ξερω.. Δεν αλλαζεις... Βοηθηστε με παιδια...