ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι να πεις οταν χωριζουν δυο ανθρωποι; Χωρουν τα συναισθηματα σε σε λεξεις; Λιγα δακρυα,κατι ποτα,μερικα φταιμε και οι δυο και υστερα πονος,μισος και η εκδικηση φλερταρει τη σκεψη. Ποτε δεν τους καταλαβα αυτους που οταν χωριζουν ευχονται τα χειροτερα στον αλλον. Ευχονται να πονεσει ο-η πρωην,χαιρονται οταν μαθαινουν πως δεν ειναι καλα. Αν ηταν στο χερι τους θα εδιναν το χαριστικο χτυπημα με μεγαλη ευχαριστηση.Αυτο κανεις; Αυτο περιμενεις απο μενα;Να θαψω ολες τις ομορφες στιγμες που ζησαμε μαζι και επειδη δεν ηρθαν τα πραγματα οπως τα θελαμε να περιμενω τη διαπομπευση σου για να πω "στα λεγα εγω";Και αν φας τα μουτρα σου τι θ αλλαξει; Θα χει καποιο σοβαρο αντικτυπο στη δικη μου ζωη;Δεν αξιζει να χωρισουμε ετσι εμεις οι δυο,οποιος και αν ηταν ο λογος...Γιατι σ αυτη τη σκακιερα καποτε ημουν η βασιλισσα και εσυ ειχες το ρολο του πυργου.Σε κρισιμες στιγμες εκανες το "ροκε",μπαινοντας μπροστα χωρις να υπολογισεις τις συνεπειες. Και αν με τον τροπο μου σε κουρασα και πηρες την αποφαση να φυγεις,μη σκεφτεις πως σε βλεπω σαν αντιπαλο.Δεν αλλαξες στρατοπεδο,σκακιερα αλλαξες.Ετσι ειναι ο ερωτας.Φευγει παντα ετεροχρονισμενα.Ο ενας αναγκαστικα ποναει πιο πολυ. Ομως πριν βυθιστουμε στο τελμα,προλαβαμε και ζησαμε στιγμες ωραιες.Βολτες βραδυνες ως αργα,μεταμεσονυχτιους μαραθωνιους...Μεσημεριανους καφεδες,ωρες σε μηνυματα και τηλεφωνα μονο που δε μιλουσαμε πραγματικα τελικα... Κρυβόμασταν πίσω από ματιές και χαμόγελα. Φάτσες σε μηνύματα και σιωπές. Δε σ' έμαθα ποτέ πραγματικά. Δεν ξέρω αν θέλησες και ποτέ να με μάθεις. Δεν μιλούσα για πράγματα που με πείραζαν, γιατί φοβόμουν πως θα σε χάσω. Δεν μιλούσες για όσα αισθανόσουν και δεν άντεξα να μην ακούω.Καπου εκει στραβωσε η κατασταση.Ισως να μη σου εδειξα ποτε ποσο σε εκτιμουσα και ποσο σε θαυμαζα.Να ημουν επικριτικη απεναντι σου,τις στιγμες που θα πρεπε απλα να ειμαι και γω εκει για σενα.Στις δικες σου δυσκολες στιγμες να σ εχω αγκαλια,οπως εκανες εσυ και οχι να σε στηνω στον τοιχο και παλι να γυριζουν ολα γυρω απο μενα.Μετα απ αυτα ισως να ησουν και συ λιγο πιο αδιαφορος απ οτι αντεχα.Πνιγηκες μεσα στο αγχος της δουλειας και μ εβαλες δευτερη επιλογη.Μ αφησες μονη τις στιγμες που σε χρειαζομουν περισσοτερο.Χαιδευες φευγαλεα το μαγουλο μου και ξαπλωνες διπλα μου πιστευοντας πως ολα ειναι καλα.Νομιζα πως ολα αυτα μπορουσαν ν αλλαξουν...να γινουμε οπως πριν.Εκεινο το βραδυ καταλαβα πως δε γινοταν ομως.Γι αυτο σου ζητησα να χωρισουμε.Γατι σ εκανα να χασεις ενα-ενα ολα τα χαμογελα σου,εφτα στο συνολο, ενα για καθε περισταση.Νομιζες στ αληθεια πως δεν τα ειχα προσεξει; Να θυμασαι πως σ αγαπω και ας μη το ειπα ποτε.Σ αγαπω γι αυτο που εισαι,για αυτο που εγινα μαζι σου,γι αυτα που ζησαμε.Δε θα σε κατηγορησω για οσα δεν μπορεσες να εισαι.Αν σε μισουσα και αν ευχομουν να δυστυχησεις μακρια μου θα ημουν το λιγοτερο ψευτρα,θα σημαινε πως το μονο που εκανα τοσο καιρο ηταν να σε παραμυθιαζω.Ενας ανθρωπος που υπηρξε στ αληθεια ερωτευμενος δε θα μιλησει ασχημα για σενα,ουτε θα σου πεταξει ενα αντε γεια,οταν αποφασισετε να περασετε την πορτα του χωρισμου ανεπιστρεπτι.Θα σε παρει αγκαλια,θα προσπαθησει να σε φιλησει μια ακομα φορα και θ αποχωρησει,οσο και αν νιωθει το ρολο κοντρα. Και αν βρεθουμε σε αλλες σχεσεις,θα ξερουμε πως μεταξυ μας δεν κραταμε κακια.Μη με αναφερεις ποτε και μη δωσεις δικαιωμα σε κανεναν να κατακρινει αυτο που ειχαμε.Πηγαινε την στα στεκια μας και δειξτης πως εχεις γουστο. Δειξτης την καντινα που τρωγαμε αργα τη νυχτα.Πες πως πηγαινες με φιλους.Μη χαλασεις τη στιγμη.Δε θα το ηθελε ουτε εκεινη.Τωρα που καλοκαιριασε πες της να πατε διακοπες εκει που κανονιζαμε αλλα δεν τα καταφεραμε. Στο ξαναλεω,εμενα μου φτανει να εισαι καλα. Καμια ανωτεροτητα και καμια υποκρισια.Στο διαολο τα δηθεν και ο καθωσπρεπισμος.Περναει ο καιρος και οσο μεγαλωνω συνειδητοποιω πως δεν αξιζει να αναλωνομαστε σε μικροπρεπειες.Δε μου εμεινες απωθημενο γιατι εζησα μαζι σου αυτα που ηθελα και συνειδητα επιλεξαμε να μην ειμαστε μαζι με τις πραξεις μας. Μονο μη μου κρατας κακια και μην εκφραζεσαι ετσι για μενα γαμωτο!Οταν περνω απ τα μερη μας αθορυβα ερχεσαι στο μυαλο,μα δεν παλευω να σε βγαλω.Αντιθετως χαμογελω και αναπολω ολα τα ομορφα.Υπηρχαν και τ ασχημα αλλα δεν υπαρχει λογος να τ αναλυσω.Ξερω πως κατα βαθος αυτο θελεις και συ. Οπως και να χει τωρα τελειωσε.Μη μου κρατας κακια. Απλα χαμογελα,αυτο μου ειναι αρκετο ματαρες μου...