ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με ηθελες, σε ηθελα. Ταιριαζαμε, περνουσαμε ωραια μαζι, μιλαγαμε ατελειωτες ωρες, ειχαμε τοσο απιστευτη χημεια, και ξεραμε και οι 2 πως αυτο που ετρεχε μεταξυ μας δεν ηταν φιλικο. Το ξεραμε γιατι το ειχαμε συζητησει, γιατι τον πρωτο καιρο ειχαν παιχτει κατι μεθυσμενα φιλια, αλλα μειναμε μονο εκει, γιατι μπηκαν στη μεση αλλα πραγματα - αποσταση, πρωην, λαθος timing. Κι ετσι αρκεστηκαμε στο να μεινουμε 'φιλοι', ξεροντας ομως και οι 2 πως το κεφαλαιο δεν ειχε κλεισει. Εμενα μου αρκουσε που σε ειχα στη ζωη μου, εστω και σα φιλο. Παιχτηκαν πολλα σκηνικα με αλλους, σχεσεις περιστασιακες, αλλα ησουν το μεγαλο μου απωθημενο.Περασαν ετσι δυο χρονια, χωρις να το καταλαβω, και οταν αρχισα να το σκεφτομαι ολο κ περισσοτερο, και να περναω περισσοτερο χρονο μαζι σου, τελικα σε ερωτευτηκα. Και πηρα το θαρρος να κανω εγω κινηση. Και ανταποκριθηκες με πολυ παθος και ετσι μπλεξαμε ξανα. Μου ειπες πως με θελεις, αλλα πως εισαι μπερδεμενος, σε περιεργη φαση, και πως θελεις το χρονο σου...σου εδωσα οσο χρονο ηθελες και το αφησαμε ετσι να αιωρειται. Δε με πειραζε, θα σε περιμενα οσο ηθελες και δε σε πιεσα για τιποτα. Περασε ετσι ενας μηνας που ημουν τοσο ευτυχισμενη, καθε φορα που σε εβλεπα, καθε φορα που μ επαιρνες τηλεφωνο, καθε φορα που μου χαμογελουσες το προσωπο μου ελαμπε, καθε φορα που με φιλουσες ειχα ταχυκαρδια...πιστευα πως ειχα βρει τον ανθρωπο μου, δε με ενδιεφερε κανενας αλλος αντρας στη γη.Και να μια ωραια μερα, ερχεσαι εντελως ξαφνικα και μου λες πως δε μπορεις, δε θελεις, δε γινεται, και δε πως δε μπορεις καν να μου εξηγησεις γιατι, αλλα με λιγα λογια, ναι μεν με γουσταρεις αλλα δεν εισαι σε φαση να κανεις κατι και δε μπορεις να μπλεξεις μαζι μου. Και εγω καταρρεω, και οσο κι αν προσπαθησα να το παρω χαλαρα και να μην καταλαβεις ποσο με πληγωσες, δε μπορουσα να φερθω φυσιολογικα. Και ετσι σε εβγαλα τελειως απο τη ζωη μου, σταματησα να σου μιλαω, σταματησα ακομα και να σου λεω καλημερα. Επειτα απο πολλες προσπαθειες σου να μου ζητησεις συγγνωμη και να μεινουμε φιλοι, γιατι ελεγες κι εσυ πως περναμε τοσο ωραια μαζι και πως δε θες να με χασεις απο τη ζωη σου, με τους μηνες σιγα σιγα χτισαμε μια ευαισθητη ισορροπια και αρχισαμε να μιλαμε ξανα, να βγαινουμε σε κοινη παρεα, να γελαμε, να περναμε καλα, γιατι τελικα ουτε εγω ηθελα να σε βγαλω απ τη ζωη μου. Δεν ξαναγιναμε ποτε οσο δεμενοι ημασταν στην αρχη, το θεμα ομως ηταν πως σε συγχωρησα, σε ξεπερασα και επειτα προχωρησα. Επαψα να ασχολουμαι μαζι σου. Δεν εχω ομως ερωτευτει κανεναν αλλον οπως εσενα.Και ερχομαστε στο τωρα, αλλον ενα χρονο περιπου απο τοτε που με απερριψες. Και ενω εδω και λιγες βδομαδες εχεις αρχισει παλι να μου την πεφτεις, κι εγω κανω οτι δεν καταλαβαινω, γιατι δεν εχω το κουραγιο να ξαναμπλεξω μαζι σου, εκανα τοσο κοπο να σε ξεχασω...σε βλεπω ξαφνικα χτες το μεσημερι μπροστα μου, στη σχολη, να φιλιεσαι με μια αλλη, που απ οτι μαθαινω ειναι η σχεση σου εδω και ενα μηνα. Με κοιτας, σου χαμογελαω σαν να μη συμβαινει τιποτα, κι εσυ κατεβαζεις το κεφαλι και δε με κοιτας ξανα. Εχω χασει ξανα τη γη κατω απ τα ποδια μου αλλα δε σου δειχνω τιποτα. Μα το χειροτερο, με παιρνεις το ιδιο βραδυ τηλεφωνο, με μια τελειως ψευτικη αφορμη, αργα το βραδυ. Μονο και μονο για να κοψεις την αντιδραση μου. Και απο μεσα ακουω τη φωνη της, και τοτε με καληνυχτιζεις ψιθυριστα και το κλεινεις. Μετα απο δυο χρονια, πρωτη φορα εκλαψα για σενα. Γιατι με βασανιζεις ετσι? Δε θα το μαθεις ποτε οτι στεναχωρηθηκα τοσο. Εχω ριξει τοσες φορες τον εγωισμο μου για χαρη σου... δε θα σου δωσω αλλη επιβεβαιωση πως ειμαι διαθεσιμη οποτε θελεις. Μα απο χτες δε μπορω να το βγαλω απ το μυαλο μου. Γιατι μαζι της? μπορουσα να καταπιω το οτι δεν ηθελες να κανεις σχεση. Αλλα το οτι δεν ηθελες να κανεις σχεση με μενα, δε μπορω να το καταπιω.Γιατι οχι με μενα?