ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Μεγαλώσαμε" μαζί, υποφέραμε την απόσταση, ζήσαμε επιτυχίες, αποτυχίες, φρίκες, ευχαριστήσεις. Κι όταν ήρθε η ώρα η ιστορία μας να κάνει τον κύκλο της, ώριμα και με αγάπη-δεν είμαστε δα πια παιδιά- αποδεχτήκαμε ο ένας για τον άλλο τους νέους μας συντρόφους..πάντα με μια μικρή σταλίτσα εγωισμού, σαν τότε που ζήταγες να ακούσεις πως κανένα δε θα αφήσω να μ'αγγίξει όπως εσύ..όμως γιατί ρε ψυχή μου; Γιατί να τη γνωρίσω; Γιατί να έρθω να μείνω στο νέο σπίτι που θα νοικιάσετε παρέα; όχι, εγώ δε θέλω να ξέρεις για τον Α. τα βασικά μόνο. ότι δε θα με σκοτώσει να πουλήσει τα νεφρά μου. όχι, δε θέλω να πάτε για καφέ κι ουτε να μείνετε μαζί στο ίδιο σπίτι.Ξέρω πως δεν τα βλέπουν τα πράγματα όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κι ανέκαθεν οι ιδέες σου ήταν χιλιόμετρα μπροστά από όσο μπορούσε να τρέξει το δικό μου το μυαλό. Αλλά αφού με ξέρεις. Αν όχι εσύ, τότε ποιος; Γιατί αφού με ξέρεις, μου τα ζητάς αυτά; Γιατί με βασανίζεις έτσι; Πώς δεν το σκέφτηκες ότι θα στενοχωρηθώ, εσύ, που πάντα τα σκεφτόσουν όλα...