ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορώ να καταλάβω ότι μια κατάσταση τελειώνει, ότι μπορεί ν' αγαπάς ένα καινούριο άτομο και να το προτιμάς στην πράξη με διαφορά. Μπορεί να είναι ενοχλητικά μεν αλλά είναι θεμιτά και κατανοητά. Όμως, όταν αυτή η γνωριμία έγινε ενώ υποτίθεται δεν είχε γι' άλλο άτομο μάτια και έκανε κινήσεις πισώπλατα με ένα κάρο δικαιολογίες δεν είναι λογικό να μη θέλει το άτομο που στην ουσία όχι μόνο εξαπατήθηκε αλλά θεωρήθηκε δεύτερη επιλογή να μη θέλει επαφές; Κι αν υπάρξουν επαφές, λογικό δεν είναι και τα νευρά, τα ξεσπάσματα και η όποια ανάγκη για απώθηση;Είναι πέραν των διανοητικών μου δυνατοτήτων να καταλάβω για ποιον λόγο θέλει ένα άτομο που έχει προχωρήσει αλλού να φανεί καλός σε κάποιον που του φέρθηκε αισχρά από την στιγμή που το άλλο άτομο ακόμη κι αν είχε την δυνατότητα και την ευκαιρία αλλά και πολλούς λόγους να εκδικηθεί δεν το έκανε; Ποιος ζήτησε ν' ακούσει γι' αγάπες; Υπάρχει ανάγκη για τέτοια 《αγάπη》; Όποιος μπορεί όμως να μου απαντήσει σε κάτι λαμβάνοντας υπόψιν ότι μια χαρά νοήμων είναι το άτομο που εξαπάτησε και οπότε αποκλείεται η χαζομάρα: για ποιον λόγο αφού λοιπόν είναι καλά, προχωράει, όλα του βαίνουν καλώς κτλ, για ποιον λόγο προσπαθεί να επικονωνήσει πετώντας πότε-πότε λόγια αγάπης; Εντάξει, φαίνεται καλός κάποιος όταν τον βρίζουν και τον διώχνουν εκείνος να μιλάει για αγάπη. Αλλά είναι καλός όντως όταν μέχρι και ... άλλα έλεγε, άλλα έκανε, εκβίαζε, απαιτούσε; Γιατί νιώθω ότι το κάνει εσκεμμένα για να πληγώσει κι άλλο τον άλλον. Νομίζω ότι αντλεί ικανοποίηση κι επιβεβαίωση. Γιατί όμως τόσο λιγοψυχία; Δεν μπορώ να το καταλάβω.