ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ωρες ωρες αναρωτιεμαι γιατι να ειναι ετσι η ζωη μου.. ειμαι 19 χρονων κ θα επρεπε να απολαμβανω την φοιτητικη μου ζωη.. κ ομως το μυαλο μου ειναι συνεχως στον πατερα μου που εδω κ εναν χρονο ειναι ανεργος, στην οικογενεια μου στην αθηνα, στα χρηματα που πρεπει να ξοδευω καθημερινα για να μην επιβαρυνω τους γονεις μου, σε εσενα που με αφησες ξαφνικα... ας αλλαξουν ολα αυτα... δεν αντεχω να προσποιούμαι συνεχως οτι ολα ειναι καλα... γιατι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...