ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στη μέση του 3ετους σε μια 5νταετη Σχολή και συνειδητοποίησα ότι αυτό που σπουδάζω δεν έχει καμία σχέση μ'αυτό που τελικά θέλω.. Αυτό που θέλω είναι να γίνω γιατρός... έδωσα 2 φορές πανελλήνιες δεν τα κατάφερα.Και έτσι μπήκα τελικά σε αυτή τη σχολη... πέρασαν 2,5 Χρόνια όμως ακόμα δεν έχει σβήσει αυτή η επιθυμία που τον τελευταίο καιρό με έχει κυριεψει.. οτιδήποτε μικρό στην καθημερινότητά μου ππου να μου την θυμίζει με βάζει σε σκέψεις και προβληματισμούς..ταυτόχρονα η σχολη που εείμαι( ηλεκτρολόγος μηχανικος) έχει πολλές προοπτικές (ο κύριος λόγος που την έβαλα ήταν επειδή ήθελα να ξεφύγω από την αποτυχία της ιατρικής και να βρω ενδιαφέρον σε κάτι εντελώς διαφορετικό) και η αλήθεια είναι ότι δεν τα πάω άσχημα ως τώρα και γι'αυτό σκέφτομαι και το κόπο που έχω βάλει ως τώρα... όμως πραγματικά το τελευταίο καιρό και μόνο που προχωράω σκέφτομαι τις ταλαντώσεις των εσωτερικών οργάνων.. Κάθε αναφορά σε κάποιο φάρμακο με βάζουν σε σκέψεις για το το συμβαίνει.. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη Σχολή μου.. Δεν έχω ιδέα τι κάνω... να τα παρατήσω τώρα στη μέση της χρόνια δεν προλαβαίνω.. του χρόνου θα μπαίνω 4 Έτος και δεν ξέρω αν αξίζει... κανείς καμία ιδέα? Ευχαριστώ για όσους με διαβασατε