ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθα για γιορτές στους δικούς μου και όπως ήταν αναμενόμενο λόγω εορτών το σπίτι είναι γεμάτο φαγητά και γλυκά. Όλα μου τα αδέλφια τρώνε διαρκώς γλυκά και πατατάκια και ανθυγιεινά και βγαίνουν έξω και τρώνε και εκεί ότι να'ναι. Αλλά το καλό με αυτούς είναι ότι είναι λεπτοί και δεν παχαίνουν κιόλας. Λοιπόν, εγώ είμαι η πιο κοντή στο σπίτι και είμαι με "πιασιματα" ας πούμε, αλλά το βάρος μου είναι φυσιολογικό. Όμως, η μητέρα μου κάθε τρεις και λίγο μου λέει να μη φάω αυτό, να μη φάω το άλλο. Το μόνο "κακό" που έφαγα από τη Κυριακή που ήρθα είναι ένα σακούλι πατατάκια. Δεν με αφήνει να φάω ένα κουλουράκι, να φάω σούπα, να φάω μεσημεριανό , να φάω κάτι που τρώνε και οι άλλοι τέλος πάντων. Εγώ πρέπει μόνο βραστά χόρτα, φρούτα και σαλάτες. Έχω δυο μέρες που δεν έφαγα το παραμικρό, και είμαι εδώ 5 μέρες! Και δεν ένοιαξε κανέναν κιόλας, εξάλλου όπως μπορώ να καταλάβω είναι αυτό που θέλουν και επιδιώκουν. Να μην τρώω τίποτα. Δε ξέρω τι πρέπει να κάνω. Να γίνω ανορεξικη για να ικανοποιήσω την οικογένεια μου; Την χειρότερη στάση για τα κιλά μου, την παίρνω από την οικογένεια μου. Η αυτοπεποίθηση μου είναι στα τάρταρα εξαιτίας τους. Δεν θέλω να φάω ποτέ ξανά και εύχομαι να μην έτρωγα ούτε αυτό το ένα σακούλι πατατάκια. Το μόνο που τριγυρνάει το κεφάλι μου είναι τι θα φάω (τι θα με αφήσουν να φάω) στο γιορτινό τραπέζι. Αν θα με βλέπουν όλοι ενώ τρώω, ή αν θα με κάνουν ρεζίλι για τα κιλά μου. Εύχομαι να ήμουν μόνη μου. Εύχομαι να είχα πιο γρήγορο μεταβολισμό. Εύχομαι να ήμουν κι εγώ λεπτή χωρίς καν να προσπαθήσω. Εύχομαι να με δεχόταν η ίδια μου η οικογένεια έτσι όπως είμαι. Σκατά Γιορτές!