Οι άνθρωποι που χάνουμε ζουν μέσα στο νου και την ψυχή μας για πάντα. Αναμνήσεις της καθημερινότητας, μιρκές και μεγάλες στιγμές, κι η αγάπη που νιώσαμε παρούσα -ιδιαίτερα για τους αγαπημένους μας-, δε χάνεται ποτέ. Κι έρχεται μετά από καιρό η ώρα που τους σκεφτόμαστε χαμογελώντας. Έτσι συμβαίνει πάντα, έτσι θα συμβεί και σε εσάς.Λυπάμαι ειλικρινά γι' αυτή σας την απώλεια. Συμμερίζομαι τον πόνο σας και σας διαβεβαιώ πως η στιγμή που θα μετριαστεί και θα δώσει τη θέση του αποκλειστικά και μόνο στην ατόφια αγάπη και τη θύμησή της βρίσκεται κάπου στο μέλλον και θα έρθει να σας βρει, μόλις είστε έτοιμος/η. Καλό κουράγιο, καλή της ανάπαυση.
21.6.2016 | 05:42
Γιορτή του Πατέρα
Στη γιορτή του Πατέρα σκέφτηκα εσένα, μαμά.Τρεις μήνες πάνε που έφυγες και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Νιώθω ότι έχεις πάει κάπου και κάποια στιγμή θα γυρίσεις.Θα μπεις μέσα στο σπίτι, θα κάνεις παρατήρηση για τις δαχτυλιές στα τζάμια και θα φτιάξεις καφέ. Ελληνικό, βαρύ και σκέτο. Μετά θα με φωνάξεις, θα καθίσεις απέναντι μου στο τραπέζι,θα ανάψεις τσιγάρο και θα περιμένεις να ακούσεις τα νέα της ημέρας μου, τα μικρά και τα μεγάλα σχέδια μου, τις σκέψεις και τις γκρίνιες μου.Γιατί πάντα αυτό έκανες.Άκουγες, μου μιλούσες και με προστάτευες. Αλλά ποτέ δεν μου έδινες συμβουλές παρά μόνο να προσέχω τον εαυτό μου "γιατί ο εαυτός σου δε ξαναγίνεται" έλεγες. Ποτέ δεν ήσουν η κλασσική μαμά- και το λάτρευα. Γκρινιάρα, πρόσχαρη, ανοιχτόμυαλη, αυστηρή εκεί που έπρεπε με μια μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλα τα γιατί, τις έγνοιες και τις ανησυχίες του κόσμου.Και μια μέρα, αυτή η μεγάλη κόκκινη καρδιά σταμάτησε να χτυπάει, και ο ελληνικός καφές δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.
3
