ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει ήδη 3 μήνες από τότε που σε έχασα μαμάκα μου...Μου λείπεις κάθε μέρα και πιο πολύ..μου λείπει ο ήχος της φωνής σου,η αγκαλιά σου ,το γέλιο σου όλα...γιατί να περασεις τόσο πόνο..;Νιώθω ότι δεν μπορώ να το βασταξω όλο αυτό...ακόμα έχω μια ελπίδα..ότι θα ανοίξει η πόρτα και θα μπεις μέσα ή ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα λέει μαμά...Έχασα τον άνθρωπο που αγαπούσα πιο πολύ απ' όλους στη ζωή μου...το.μονο που ήθελα ήταν να σε κάνω να είσαι περήφανη..να πηγαίνουμε βόλτες και να αγκαλιαζομαστε...Δεν ξέρω αν μπορώ να το παλέψω..είμαι καταδικασμένη σε μια μόνιμη θλίψη..μου λείπεις...