ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

στο θέμα: πριν 2 βδομάδες γνώρισα (σε κοινή παρέα) σε ΑΛΛΗ πόλη από αυτήν που μένω (είχα πάει για εκδρομή) ένα παιδί που πολύ μου άρεσε. σοβαρός, ευγενικός, μετρημένος, έξυπνος, με τα ίδια ενδιαφέροντα με μένα. δέσαμε αμέσως, έδειξε ενδιαφέρον, με γέμισε κοπλιμέντα, ανταλλάξαμε κινητά, ως εκεί.όταν έφυγα από την πόλη του, την μεθεπόμενη με πήρε τηλ, είπαμε τα νέα μας, ξανά-μανα ευγενικά κοπλιμέντα, αστειάκια και γενικότερα άνεση στη συζήτηση. να μην τα πολυλογώ, έχουμε μιλήσει 3-4 φορές μες τη βδομάδα για αρκετή ώρα λες κ γνωριζόμαστε καιρό (εγώ μία φορά έκανα κίνηση να στείλω μηνυμα και με πήρε αυτός μετά τηλ) και γενικά there is sth in the air.. τελευταία φορά μιλήσαμε το σάββατο μια χαρά, μου πέταξε ότι θα ήθελε να είναι εδώ για να βγαίναμε μαζί..μετά του έδωσα εγώ την πάσα στέλνοντας μήνυμα και πάει λέγοντας.. έχουμε να μιλήσουμε 5-6 μέρες είναι η αλήθεια..σε λίγο καιρό όμως αυτός όντως θα έρθει εδώ για δουλειές και θα μείνει κιόλας, οπότε (φαντάζομαι) θα ξαναβρεθούμε κι από κοντά.οκ. μου αρέσει. και θέλω να τον ακούω αφού δεν μπορώ να τον βλέπω. και δεν είμαι πρωτάρα ούτε κοριτσάκι πλέον. αλλά ΓΙΑΤΙ πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις σκέφτομαι αμήχανα "να στείλω;", "άσε, ας στείλει αυτός", "γιατί δεν παίρνει;" κτλ κτλ.... πόσο ηλίθια ρε γμτ????! δυσκολεύομαι και να τον πάρω, γιατί δεν είναι γκόμενος μου να μιλάμε συνέχεια.. πόσο να μιλήσεις με έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις καλά; λίγο ανούσιο από ένα σημείο κ μετά..από την άλλη, θέλω να κρατήσω την επικοινωνία μέχρι να ξαναβρεθούμε, αλλά δεν ξέρω πως το βλέπει κι αυτός αν δεν έχω τη ζωντανή επαφή. μόνο από κοντά θα ξεκαθαρίσει το τοπίο.. έχει δείξει ενδιαφέρον ψιλο-χοντρο βέβαια με τα λόγια του, αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και κυρίως όταν την αποκρυπτογραφεις από απόσταση! πολλά έχουν δει τα μάτια μας..!:/τεσπα.. χαζομάρες θα μου πείτε. λες κ έχει γίνει κ τπτ της προκοπής.για τους άλλους θα είχα έτοιμη την απάντηση αλλά για τον εαυτό μου κολλάω σαν 17χρονο.και νιώθω ότι ίσως και να αξίζει τον κόπο ρε γμτ..πφφφ. θέλω γνώμες σαν τρελή..