ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτηκα πρόσφατα για δυο-τρία λεπτά- όχι παραπάνω- να φτιάξω social media για γνωριμίες αφού στη ζωή δεν έχω ευτυχήσει σε αυτόν τον τομέα. Δηλαδή έχω γνωστούς, δεν έχω φιλίες διάρκειας κι από έρωτα μηδέν. Δεν εννοούσα να φτιάξω προφίλ σε dating apps, απλά social media και σίγουρα όχι για να γράφω χυδαιότητες ή σαχλαμάρες, δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου. Απέρριψα την ιδέα τάχιστα όταν μου ήρθε στο μυαλό ότι παλιά το μόνο πράγμα που είχα κάνει για ιντερνετικές γνωριμίες είναι αγγελία σε ένα site. Πέρα από δυο-τρία βρισίδια που δέχτηκα (ενοχλεί η μοναξιά) και δεν απάντησα, υπήρχαν απαντήσεις στις αγγελίες μου που μου εύχονταν καλή επιτυχία, ότι δεν ενδιαφέρονται να γνωριστούμε, αλλά ότι τους άρεσε ο τρόπος γραφής μου γι' αυτό κι έστειλαν. Όταν απαντούσα ευγενικά ότι ευχαριστώ και τέρμα, δεν επέμενα σε κάτι παραπάνω, κάποιοι άνθρωποι μού έγραφαν συμπληρωματικά ότι δείχνω καλός άνθρωπος και να είμαι καλά και να βρω αυτό που ψάχνω. Δεν λέω ότι φταίνε σε κάτι ούτε ότι θα έπρεπε να σπεύσουν να με γνωρίσουν, απλά αναφέρω την τύχη μου. Κι έτσι απέρριψα και τη δημιουργία social media. Εξάλλου και να έκανα, πάλι μόνος θα ήμουν, θα έπρεπε να αρχίσω τα friend requests σε άγνωστα άτομα. Για ποιό λόγο; Και στο τέλος κανένας δεν θα ήθελε να γνωριστούμε από κοντά. Τέλος θα ήθελα να πω πως ήμουν χθες σε μια εκδήλωση. Μόνος. Εγώ κοντά στην τέταρτη δεκαετία της ζωής μου και οι υπόλοιποι μόνοι άνθρωποι, δυο-τρεις δηλαδή που ήταν, ηλικιακά γύρω στα εβδομήντα. Έβλεπα τις παρέες γύρω μου και σκεφτόμουν πόσο άκυρη κι ανόητη είναι η συμβουλή κάποιων στους μόνους να πάνε να μιλήσουν σε παρέες άλλων, να φυτρώσουν εκεί που δεν τους σπέρνουν. Και σε νεανική ηλικία είναι άβολο, αλλά άντε ας πούμε ότι οι νέοι μπορεί να γνωρίζονται από σχολές, πανεπιστήμια, κοινές παρέες κι ίσως να πάνε να μιλήσουν. Που και πάλι και ένα νέο άτομο μόνο δεν πάει να χωθεί σε παρέα να μιλήσει αν δεν έχει κάποιον κοινό γνωστό μέσα. Πόσο μάλλον για έναν περίπου μεγάλο άνθρωπο.