ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά δεν ξέρω. Δεν νιώθω ότι ταιριαζω με τους γονείς μου καθώς πιστεύω πως δεν με καταλαβαίνουν. Η μάνα μου έχει πει επαναλλημενα " λες και ζω μόνη μου σε αυτό το σπίτι, αυτό το παιδί δεν μιλάει ποτέ ούτε ακούγεται κιόλας". Δεν ξέρω αλλά για κάποιο λόγο δεν μου βγαίνει ο διάλογος η ή συζήτηση με τους γονείς μου. Πότε δεν έχουμε μιλήσει για πράγματα εκτός του σχολειου η του φροντιστήριου. Ότι λέμε είναι αερολογίες χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Από την άλλη ακούω συμμαθητές μου να λένε ότι μιλάνε για γκομενικα, προβλήματα κλπ με τους γονείς τους και δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Ενώ εγώ, δεν τους έχω αναφέρει ποτέ τίποτα. Δεν μου βγαίνει αλλά δεν θέλω κιόλας. Από τότε που η μάνα μου άρχιζε να δουλευει πάρα πολλές ώρες, έχει αλλάξει πάρα πολύ. Είναι σαν να έχει χαζέψει, ξεχνάει πράγματα, δεν καταλαβαίνει τι της λες, μουρμούραει, γκρινιάζει και είναι και ξεροκεφαλη. Ο πατέρας μου βρίσκεται σε πιο καλή κατάσταση αλλά και πάλι νιώθω ότι δεν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Δεν μου αρέσει όταν ειρωνεύεται η ακόμη και όταν υποστηρίζει οπισθοδρομικες γνώμες. Έχω καιρό ακόμη για να φύγω από το σπίτι. Πιστεύω όμως ότι όλα αυτά με τραβάνε πίσω.. Δεν ξερω τι να κανω