ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γίνεται ο ίδιος άνθρωπος που σε έκανε να νιώθεις καλά με το εαυτό σου, με αυτό που είσαι, να κάνει πλέον το αντίθετο? Δηλαδή κάποτε να ήταν γλυκός και να έβρισκε πάνω σου όμορφα πράγματα που ούτε εσύ ο ίδιος δεν είχες προσέξει και ξαφνικά, σαν μαγικά, τα ίδια αυτά πράγματα να γίνονται τροφή για κοροϊδία, χωρίς όμως εσύ να έχεις αλλάξει. Και θα μου πείτε, όταν εσύ ο ίδιος ξέρεις ποίος είσαι δεν χρειάζεσαι κανέναν να σε ανεβάσει. Καλώς αλλά ας μείνουμε προς το παρόν σε αυτόν τον άνθρωπο με τις 2 συμπεριφορές. Πώς γίνεται δηλαδή από το ένα άκρο μετά από καιρό να πηγαίνει στο άλλο? Και ειδικά όταν δεν υπάρχει κάτι ερωτικό στη μέση, οπότε να του έφυγε.. Που ακόμα κι έτσι να είναι γίνεσαι αδιάφορος, όχι κακός. Πάντα οι γνωριμίες με νέο κόσμο φέρνουν ενθουσιασμό, είναι σαν μια ανακάλυψη, μαθαίνεις κάποιον άλλον και σε εκπλήσσει, όλα σου φαίνονται όμορφα..όσο περνάει ο καιρός έρχεται η οικειότητα, δεν έχεις να ανακαλύψεις πολλά ακόμα και αρχίζεις να βλέπεις και τα αρνητικά που πριν κρυβόντουσαν πίσω από τη λάμψη του καινούριου..και τα αρνητικά χαλάνε την εικόνα και σε αυτό το σημείο βλέπω δύο εκδοχές ή βαριέσαι και απομακρύνεσαι ή βρίσκεις ακόμα κάποιο ενδιαφέρον στα πράγματα που εκτίμησες εξαρχής..Μάλλον λοιπόν κάποιος δεν μου τα έμαθε καλά και υπάρχει και η τρίτη εκδοχή που όσα έλεγες όμορφα και έδειχνε να σου κάνουν εντύπωση ξαφνικά τα βλέπεις άσχημα. Από καλός και φιλικός γίνεσαι, ούτε καν αδιάφορος, αλλά κακός και είρωνας. Εμένα όμως δεν μ'αρέσει αυτή η εκδοχή σου και ούτε θέλω να την μάθω. Κι αν ακόμα ασχολούμαι είναι γιατί έχω καλή μνήμη και κρατιέμαι από την παλιά εικόνα σου, από αυτόν που ακόμα πιστεύω πως υπάρχει εκεί γιατί τον είδα και ακόμα τον βλέπω σε κάποιες αναλαμπές.. Οι εικόνες όμως θολώνουν και όλα έχουν κάποιο όριο..