Να χαίρεσαι που είσαι καλά με τους γονείς σου. Αν το έφεραν οι συνθήκες να είσαι ακόμη μαζί τους τότε δεν έχεις άλλη επιλογή και μπράβο που τους βοηθάς. Προσωπικά πιστεύω πως ωραίο είναι να μένεις με τον άνθρωπό σου όταν τον/την βρεις ανοίγοντας τα φτερά σου και οι γονείς σου θα χαίρονται εξίσου. Πάντως σε καταλαβαίνω διότι στα 34 που είμαι ζω με τη μαμά μου, ο μπαμπάς μου πέθανε πέρυσι. Θυμάμαι πως βλέπαμε και οι τρεις μας ταινία κάποιες φορές και το γέλιο του αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Σαν να κάθεται στη πολυθρόνα του και να μου μιλά. Η ζωή είναι παράξενη και ο καθένας έχει τα δικά του βιώματα και ιστορία. Το ότι βοηθάς σε δουλειές σπιτιού, μαγείρεμα, ψώνια, ξεσκόνισμα κάνεις μια μικρογραφία του εαυτού μου.
27.10.2019 | 15:08
Γουστάρω.
Πολλοι γκρινιάζουν που μένουν με τους γονεις τους.Εγω μένω με γονεις στα 40 μου και με αρέσει .Όταν χρειαστούν την βοηθειά μου στα ψώνια supermarket , στο ξεσκόνισμα, στο μαγειρεμα τους βοηθάω.Όταν τους χρειαζομαι σε κατι που έχω αμφιβολία τους ρωτάω να με συμβουλεψουν.Και το βράδυ όταν επιστρέφω νωρίς απο την δουλειά βλέπουμε όλοι μαζι και καμιά ωραία ταινιούλα.:)
2
