ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.4.2013 | 04:11

Γράμμα προς το "εικονικό μου ετερώνυμο"...

Εσύ πάλι, δεν ξέρω πώς εμπλέκεσαι στην ιστορία...Από εσένα μου έμεινε η μεγαλύτερη "πικρία", γιατί με έβαλες μέσα στο βιβλίο που έγραφες, το υπέγραψες, το έκλεισες, το έβαλες στο ράφι και με ξέχασες εκεί, παγιδευμένη ανάμεσα στις σελίδες. Καταλαβαίνω πως αυτός που ερωτεύθηκα εξ' αρχής δεν ήσουν καν εσύ, κι αυτό είναι μια μικρή απογοήτευση, το γεγονός ότι ο φαντασιακός εραστής μου ήταν χάρτινος ή καλύτερα ηλεκτρονικός...αν και το ίδιο γεγονός μπορεί να λειτουργήσει και αντίρροπα, ανακουφιστικά... Μιας και δεν υπάρχεις έξω από τη φαντασία μου,αυτός που "γνώρισα" εγώ έμεινε για πάντα δικός μου και δε χρειάζεται να ανησυχώ ή να διεκδικώ πλέον την αφοσίωσή του...:) Εσένα όμως και μόνο(!) σε συγχωρώ, γιατί νοησιακά μου προσέφερες προς στιγμήν τέτοια πλήρωση, που ξεπερνούσε κατά πολύ τις ταπεινές προσδοκίες μου... Γι΄αυτό και σου έχω ήδη χαρίσει μία θέση ανάμεσα στις πιο ζωντανές, πολύτιμες και διαστροφικά ηδονικές αναμνήσεις μου...Μη με παρεξηγήσεις, προς Θεού, δεν τρέφω κανενός είδους εκτίμηση στο πρόσωπό σου...έχω κρεμάσει όμως πάνω από το κρεβάτι μου το προσωπείο σου...με τρομάζει λίγο τα βράδια είναι η αλήθεια αλλά δε με στοιχειώνει πια...Όταν θα γράψεις αυτό το βιβλίο,(αν και αμφιβάλλω πως δεν το έχεις κάνει ήδη) θέλω με κάποιον τρόπο να το μάθω ;)...Και φυσικά να με θυμάσαι όταν βλέπεις ανεμώνες...τα 'χουμε πει αυτά.;) Υπάρχει μια ισχυρή πιθανότητα να είσαι ο "χειρότερος" απ' όλους εδώ μέσα...ο κόσμος όμως είναι άδικος...και αγαπά την τέχνη ανεξάρτητα από το δημιουργό της...ίσως βέβαια αυτό να είναι και το βαθύτερο νόημα της δικαιοσύνης... Κάποτε εσένα θα σε γνωρίσω:)... έχω περιέργεια να δω από κοντά το πρόσωπο που τόσον καιρό πάσχιζα μάταια να ψηλαφίσω ιδεατά...Εξάλλου, δε μου υποσχέθηκες ποτέ τίποτα και γι' αυτό δεν έχω κάτι να σου προσάψω, πέρα από το γεγονός ότι τόλμησες να ενσαρκώσεις τις πιο σκοτεινές και αθέατες προσδοκίες μου:) Α, και το "διήγημά" σου θα το κρατήσω...Εις το "επανιδείν" λοιπόν, γιατί εσένα κάποτε θα σε γνωρίσω...τα είπαμε αυτά...ίσως είναι που ο τόσος κυνισμός σου λειτουργεί κάπως αφροδισιακά για τη γυναικεία φαντασία...και εντελώς κατασταλτικά για το γυναικείο έρωτα;)
 
 
 
 
Scroll to top icon