ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι κάνω; Πως μου ήρθε; Γιατί βρίσκομαι εδώ, να γράφω ξημερώματα στο άγνωστο; Πολλές φορές κάνουμε πράγματα χωρίς να τα πολύσκεφτούμε έτσι κι εγώ σήμερα θα γράψω εδώ. Θα γράψω για τη ζόρικη καθημερινότητα που περνάμε, για τα προβλήματα και τους προβληματισμούς που βιώνουμε καθημερινά,για τους αγωνιστές της ζωής που δεν το βάζουν κάτω και κάθε μέρα είναι πιο δυνατοί, ''μη τους ζηλεύεις, να τους μοιάσεις'' θα πω. Σήμερα λοιπόν θα γράψω πρώτη φορά. Δεν έχει νόημα αν είμαι άντρας ή γυναίκα, που μένω, αν έχω ξανθά ή καστανά μαλλιά. Σήμερα θα γράψω τα μισά που θα θελα. Για όλους εκείνους τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου, για εκείνους που έκαναν κρότο κι ακόμα μυρίζω στον αέρα τον καπνό που άφησαν πριν εξαφανιστούν και για τους άλλους που με τον ήρεμο τρόπο που ήρθαν, έτσι και έφυγαν, μη με ρωτήσεις γι αυτούς που μείνανε, έχουμε συνηθίσει να μη πολυμιλάμε για αυτούς, είναι εκείνο το αίσθημα της σιγουριάς που μας κάνει να σωπαίνουμε. Για όλες εκείνες τις λέξεις που δεν είπα και για τις άλλες που δεν άκουσα πότε. Για τους δρόμους που φοβήθηκα να περπατήσω και τους άλλους που φοβήθηκαν να περπατηθούν. Γι αυτό το καθημερινό Αχ!.. που βγαίνει από χιλιάδες στόματα. Για το αβέβαιο του πρωινού που στοιχειώνει τις νύχτες μας. Εκείνες τις νύχτες τις λουσμένες αρώματα. Έξω είναι άνοιξη όμως. Έξω είναι χαρά. Φυλακισμένοι σε κλουβιά καθένας στο δικό του χάνουμε μια ακόμα μέρα... Συμβιβαζόμαστε, βολευόμαστε λίγο πιο καλά στην πολυθρόνα του τίποτα... Γιατί; Γιατί μάθαμε, γιατί δεν μιλήσαμε όταν έπρεπε γιατί δεν ακούσαμε όταν μας φώναζαν. Από το στόμα του ερωτευμένου μέχρι το αυτί του ανθρώπου που καθημερινά παλεύει... Σήμερα γράφω για εμένα, για εσένα. Σήμερα δηλώνω πως πια δεν φοβάμαι, ερωτεύομαι, μιλάω, ακούω, ονειρεύομαι, ελπίζω, κοιμάμαι, περπατάω, μυρίζω αρώματα, μαζεύω λουλούδια έχω μέσα μου την ευτυχία, παλεύω, τραγουδάω, φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορώ πως είμαι εδώ, υπάρχω κι είμαι ελεύθερη από κάθε τι που μπορεί να με φυλακίζει. Ξυπνάω, ολοκληρώνομαι, ονειρεύομαι ξανά, υπάρχω, ζω. Είμαι παντού και απολαμβάνω τα πάντα, έχω δύναμη και θα τα καταφέρω.Έξω είναι Άνοιξη... Σήμερα γράφω για τους σπουδαίους ανθρώπους και για εσένα που ξεχάστηκες κάπου εκεί, κάπου μακριά, στη παραζάλη του καιρού... Καλό ξημέρωμα!φιλικά Lila...