ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ούτε απόψε θα 'ρθω. Έχω μέσα μου κάτι κύματα ως εκεί πάνω. Και είπα να μην έρχομαι μπας και χαμηλώσουν. Και κάνω άλλα πράγματα, συνέχεια με κάτι ασχολούμαι, να μη σκέφτομαι αλλά δε μου βγαίνει. Και ξέρεις, εγώ δεν είμαι πια για τέτοια ταξίδια. Μεγάλωσα, έχω περάσει πολλά, πάρα πολλά. Κάποτε πηδούσα στο κενό, μετά το πλήρωνα. Έχω ουλές κι απ' έξω κι από μέσα. Και δεν ξέρω αν με θες ή όχι, αλλά μικρή σημασία έχει γιατί και οι δύο εκδοχές οδηγούν στον ίδιο άγονο τόπο.Αν ήμουν δέκα χρόνια μικρότερος, ούτε που θα το σκεφτόμουν. Θα ερχόμουν και θα σε άρπαζα, δε θα σε άφηνα ούτε να προλάβεις να σκεφτείς. Θα έσπαζα τη τζαμαρία, θα έκανα φασσαρία, θα την έστηνα απ' έξω κάθε βράδυ μ΄ ένα μπουκάλι, θα σε γέμιζα όπου είχες αδειάσει, θα σε κρατούσα να μην πέσεις και αν έπεφτες θα ήμουν εκεί να σε πιάσω. Θα σου έκανα τη ζωή παραμύθι μα το θεό, δε θα προλάβαινες να το σκεφτείς, θα ήσουν δικιά μου γιατί έτσι έγινε. Τέλος.Τώρα απουσιάζω. Γιατί έχω μέσα μου κάτι κύματα ως εκεί πάνω που μου 'ρχεται να γκρεμίζω τοίχους. Είμαι θυμωμένος γιατί σε θέλω και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτ' άλλο αλλά δεν πρέπει. Είμαι θυμωμένος γιατί το γέλιο σου που όταν το ακούω ξέρω ότι είναι το σπίτι μου, δε θέλω να το ακούω. Είμαι θυμωμένος γιατί ξέρω πως όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά μας ανταλλάσσουμε εκείνες τις κουβέντες που δε λέγονται, αλλά εγώ το αφήνω να πέσει κάτω.Και σου γράφω αυτό το γράμμα που δε θέλω να διαβάσεις αλλά ελπίζω να διαβάσεις. Γιατί η αγάπη μου είναι θυμός και άγριος άνεμος μα εσύ 'σαι ουρανός και καταγάλανος.