ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδί μου,γλυκογεννημένο και αγκαλιαναθρεμμένο,Σε έφερα στη ζωή από δικό μου εγωισμό, για να καλύψω τη δική μου ανάγκη για επιβεβαίωση ότι ζω, ότι υπάρχω, ότι είμαι χρήσιμη.Έφερα το σώμα σου μέσα από το δικό μου σώμα. Με λαχτάρα και με πόνο. Και μετά το αγκάλιασα.Κάλεσα την ψυχή σου να φωλιάσει στο κορμάκι που μεγάλωνε μέσα στα σωθικά μου. Και το λάτρεψα.Μεγαλώνεις και μεγαλώνω μαζί σου.Ωριμάζεις και ωριμάζω μαζί σου.Ματώνεις και πονώ μαζί σου.Γελάς με το γάργαρο γέλιο σου και αγαλιάζω.Φοβάσαι και κουρνιάζεις στην αγκαλιά μου και γίνομαι λέαινα να σε προστατέψω.Μεγαλουργείς με την αγάπη σου και υψώνομαι.Μάθε με να σ΄αγαπώ.Γίνε ο δάσκαλός μου και δίδαξέ μου το Αύριο με τα δικά σου μάτια. Είσαι ο ενήλικας της επόμενης γενιάς. Γίνε σοφότερος από μένα και δίδαξέ με.Μάθε με να μην πονώ με τον δικό σου πόνο, γιατί ο πόνος είναι το όχημα για τη δική σου εξέλιξη.Μάθε με να μη λυπάμαι με τις αποτυχίες ή τις απογοητεύσεις σου, γιατί αυτές σε κάνουν καλύτερο και δυνατότερο.Μάθε με να μη φοβάμαι μην πάθεις κάποιο κακό, γιατί αυτό σε κρατά κι εσένα ακίνητο και άτολμο.Μάθε με να μη θυμώνω με τα λάθη σου, γιατί αυτά είναι τα δικά σου μαθήματα.Μάθε με, γιατί είσαι άφθονος και άπειρος από μόνος σου.Αυτά τα συναισθήματα μού είναι άχρηστα για να μπορέσω να σε αγαπήσω. Με δηλητηριάζουν και με απομακρύνουν από σένα. Με τυφλώνουν και δε βλέπω το φως σου.Κι εγώ αυτό που θέλω είναι να σ΄αγαπώ γι΄αυτό που είσαι.Είσαι παιδί του κόσμου.Είμαι μαμά του κόσμου.Σταματώ να δημιουργώ τα ψυχικά απόβλητα του πόνου, του φόβου, του θυμού και σε προσεγγίζω με την άπειρη Αγάπη.Σε...Αγαπώ!