ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω πάλι ότι πιάνω πάτο...στα 27 χωρίς φίλους, χωρίς δουλειά, χωρίς σχέση.Εγώ που πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και συμβουλεύω τους άλλους να κάνουν το ίδιο και να εκτιμούν τα καλά που τους προσφέρει η ζωή, ξαφνικά τα ξέχασα όλα και μ'έχει πιάσει αυτή η παλιά γνώριμη απαισιοδοξία. Και δε θέλω να φέρομαι ως αγνώμων ούτε να μεμψιμοιρώ, αλλά είμαι άνθρωπος και μου λείπουν πράγματα (κι αναφέρομαι στο γνωστό μοτο:τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα).Γεμάτη ενέργεια και έχοντας κλείσει οριστικά ένα παλιό κεφάλαιο που με ταλαιπωρούσε στα προσωπικά μου, αδημονούσα μέχρι πρότινος γι'αυτό το καλοκαίρι και τώρα, που είναι προ των πυλών, σκέφτομαι πόσο μοναχικά και πεζά θα το περάσω. Σταματά η ήδη περιορισμένη απασχόληση που έχω στη διάρκεια του χειμώνα και, συν τοις άλλοις, δεν έχω έστω μια καλή παρέα να βγαίνω και να περνάω καλά.Και δε ζητάω πολλά, γαμώτο...την ισορροπία μου ψάχνω. Ένα σταθερότερο εργασιακό περιβάλλον και μια ωραία σχέση που θα με πάει μπροστά. Αντικειμενικά έχω τα φόντα να αναπτύξω και τα δύο σε ικανοποιητικό επίπεδο και δεν περιμένω φυσικά να πέσουν απ'τον ουρανό. Τα επιδιώκω. Γιατί αργούν, όμως, τόσο πολύ; Κι αν δεν έρθει κανένα απ'τα δύο ποτέ; Αυτό είναι το σενάριο που με φοβίζει. Κάπου μας πάει καλά όλους, έτσι δεν είναι ρε παιδιά; Δεν μπορώ να φανταστώ αυτή τη στασιμότητα και στους δύο τομείς επ'αόριστον. Και, όχι δε θέλω να φύγω απ'τον τόπο μου, αν κάποιοι σπεύσουν να προτείνουν ως λύση τη μετανάστευση. Ζω σε μια πανέμορφη επαρχιακή πόλη και θέλω να φτιάξω εδώ τη ζωή μου. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με την ευχή για μια θετική αλλαγή. Ας είναι το ξημέρωμα που έρχεται η εκπλήρωση...Υ.Γ. Είμαι εσωστρεφής άνθρωπος και είχα ανάγκη κάπου να τα εξωτερικεύσω. Δυστυχώς, δεν έχω ανθρώπους γύρω μου για να με νιώσουν, θηρία έχω.Σας ευχαριστώ.