ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε αντίθεση με εξομολογήσεις που βλέπω κατά καιρούς για παθήματα από φίλες/ους κλπ, θα ήθελα να αφιερώσω αυτή την εξομολόγηση σε ένα σπάνιο πλάσμα, το οποίο έχω την ευλογία να συγκαταλέγω στους καλούς μου φίλους.Με την Ε. ήμασταν συμμαθήτριες από το γυμνάσιο. Ποτέ δεν είχαμε τις ίδιες παρέες, όμως η κολλητή μου ήταν φίλη μαζί της από παλιά και πάντοτε είχαμε μια ιδιαίτερη συμπάθεια μεταξύ μας, μέχρι και το λύκειο όπου πηγαίναμε στο ίδιο φροντιστήριο. Ήταν πάντα ευγενέστατη και δεν ενεπλάκη ποτέ σε ψευτοίντριγκες (πολύ συνηθισμένο στις φιλίες εκείνων των χρόνων, πιστέψτε με). Συμπαθητικό άτομο, κουλ, χαμηλών τόνων αλλά δυναμική με την ηρεμία της και μόνο, γενικά έχω να τη θυμάμαι πάντα σε ισορροπία με το μέσα της. Τα χρόνια πέρασαν, περάσαμε στην ίδια σχολή αλλά σε διαφορετικές πόλεις και λέγαμε που και που τα νέα μας μέσω fb ή τηλεφώνου. Όταν γυρίσαμε και οι δύο από σπουδές, συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα μαγαζί ενός κοινού μας φίλου και ανταλλάξαμε τηλέφωνα, με πρόθεση να τα λέμε και από κοντα για κανένα καφέ. Με αποτέλεσμα οι καφέδες μας να πληθαίνουν και να βρισκόμαστε πλέον τακτικά. Με τον καιρό γνωριστήκαμε καλύτερα, και πραγματικά συνειδητοποιήσαμε ότι τόσα χρόνια ενώ είχαμε πολλά κοινά, δεν είχε τύχει να κάνουμε παρέα. Μαζί της ένιωσα πολύ πιο ήρεμη, σου έβγαζε πάντα μια αισιοδοξία και μια ήρεμη δύναμη, και μιλούσε σαν ο πιο απίθανος ψυχολόγος που είναι ταυτόχρονα φίλος σου. Της ανοίχτηκα για τα πιο δικά μου θέματα και με βοηθούσε πάντα να τα ξεπερνώ και να τα σκέφτομαι με περισσότερη ψυχραιμία και γαλήνη. Το χαμόγελο δεν έφευγε ποτέ από τα χείλη της και με δυνάμωνε κάθε φορά που την έβλεπα και της μιλούσα. Πλέον δεν ντρεπόμουν να της εξωτερικεύσω κάθε μου σκέψη, εξάλλου είχε τρομερό ταλέντο στο να ψυχολογεί τον άλλο και να προσεγγίζει τις αδυναμίες του με καταπληκτικά στοργικό τρόπο. Ακόμη και μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που μου συνέβη, ήταν εκεί, να με ακούσει, να με στηρίξει, να με ενθαρρύνει, να με δει να κλαίω και να με παρηγορήσει όχι ψεύτικα αλλά με ειλικρίνεια, να με κατανοήσει, να με κάνει να θέλω να παλέψω να συνέλθω και να αρπάξω κάθε ευκαιρία να ζήσω την ζωή. Την θαυμάζω για τις εμπειρίες της με τους ανθρώπους, τόσο σε φιλικό όσο και ερωτικό επίπεδο: είχε μάθει να διαβάζει το βλέμμα των ανθρώπων και ενώ είναι απίστευτα κοινωνική, έχει ελάχιστους φίλους. Επίσης ενώ είναι πραγματικά όμορφη με την κλασική έννοια του όμορφου, και είχε πάντα κατακτήσεις, έχει επιλέξει εδώ και χρόνια να είναι με έναν εξαιρετικό άνθρωπο με τον οποίο έχει παντρευτεί, είναι από τα πιο αξιόλογα και ευτυχισμένα ζευγάρια που έχω δει στη ζωή μου.Μεταξύ αυτών και εμένα, όπως μου είχε πει και με τιμά ιδιαίτερα αυτό. Είχε επιλέξει να μην είναι το κλασικό πρότυπο φίλης (τηλέφωνο κάθε μέρα, καφέδες και πολυλογία για χαζομάρες, τυπικότητα ψεύτικη κλπ), μπορεί να κάναμε να μιλήσουμε και 1-2 μήνες κάποιες φορές, αλλά είναι πάντα παρούσα και ενδιαφερόταν να μιλήσουμε για τα πάντα όποτε βρισκόμασταν, κοιτώντας τον άλλο στα μάτια και όχι τριγύρω. Θυμόταν πάντα κάθε λεπτομέρεια που της είχα πει και το θαύμαζα αλήθεια αυτό, το ότι μου έδινε πραγματική προσοχή. Κάθε της φράση με εμπνέει και ειδικά αυτό που μου είπε πρόσφατα ''θησαυρός για έναν άνθρωπο είναι οι ευτυχισμένες αναμνήσεις, με την ευτυχία όπως την ορίζει εκείνος και όχι οι γύρω του'' και πραγματικά κάθε συζήτηση μαζί της είναι συγκλονιστικά λυτρωτική ψυχικά. Της λέω πολλές φορές πως θα έπρεπε να είναι ψυχολόγος αντί για -άνεργη, δυστυχώς όπως κι εγώ- εκπαιδευτικός και χαμογελάει δίχως να πει τίποτα. Αισθάνομαι τόσο τυχερή που είναι φίλη μου... γιατί με κάνει να ελπίζω πως ότι και να συμβεί, θα είναι πάντοτε εκεί ήρεμη, με μια γλυκιά κουβέντα να με ακούσει και να μου μιλήσει ειλικρινά (χωρίς να μειώσει/πληγώσει όμως, όπως κάνουν άλλοι δήθεν ''ειλικρινείς, γιατί έτσι είναι οι σωστοί φίλοι''). Στα 32 μας χρόνια, πλέον έχουν ξεκαθαρίσει πολλά και εκεί συνειδητοποιείς ποιοι πραγματικά έμειναν δίπλα σου όλα αυτά τα χρόνια ως στήριγμα.Φίλη μου μοναδική σε ευχαριστώ...για ΟΛΑ και κυρίως για αυτό που είσαι! Για εμένα είσαι η πιο αγαπημένη μου φίλη και θα είμαι πάντοτε εδώ για σένα, να μεγαλώσουμε μαζί και να μοιραζόμαστε στιγμές.