29.12.2016 | 22:47
H στιγμή εκείνη που καταλαβαίνεις...
ότι ο άλλος σπάει πλάκα, κάνει ό,τι γουστάρει και απαιτεί από σένα να είσαι σωστή απέναντί τους νιώθεις προδομένος από τον ίδιο σου τον εαυτό πρώτα απ' όλα. Ξέρω πολύ καλά ότι σαν άτομο αξίζω (αν και βέβαια επιδέχομαι πολλή πρόοδο σε όλους τους τομείς) αλλά πλέον δεν το νιώθω. Ανέχτηκα την υποτίμηση, την κοροϊδία, το ψέμα, δέχτηκα να βάλω τα θέλω και τα συναισθήματά του πάνω από μένα και τώρα νιώθω χάλια. Δεν μετανιώνω για την αγάπη που του έχω, μετανιώνω για την αγάπη που δεν έδειξα σε μένα. Αλλά πραγματικά πόσο θα ήθελα να διαγράψω από τη μνήμη μου όλα όσα ανέχτηκα και με κάνουν να μην πιστεύω σε μένα. Όλες εκείνες τις άσχημες στιγμές που κάπου στο βάθος -δυστυχώς-πίστευα ότι τις προκαλούσα. Μεγάλη μαλακία να αγαπάς κάποιον πολύ και αυτός να σε πληγώνει εν γνώσει του τόσο χυδαία και εσύ να μην μπορείς να νιώθεις μέσα σου να μην αντέχεις. ΄Έπρεπε να προσέχω σε ποιον έχω αδυναμία. Και το χειρότερο; Γίνομαι μελό...https://youtu.be/A9hMuLxt0skΚαι που σε συγχωρώ συνέχεια τι έγινε; Από μένα έχεις πλέον την ελευθερία σου να πας εκεί που σε εξιτάρουν.