15.9.2014 | 15:58
~Χάδι~
Συναίσθημα βαθύ. Λέξεις χάνονται οπως τα γέλια σε γιορτή. Στον καθρέφτη μου μια άγνωστη μορφή. Αλάζοντας όπως αλλάζουν οι καιροί. Μάχη μίσους και αγάπης και στα στήθη μου κενό. Όπως εσύ ετσι και εγώ βρισκώ τον εαυτό μου στο αόρατο. Τα μάτια ανοίγω διάπλατα και αρχίζω να δημιουργώ. Μαλακισμένα είστε πολύ μικρά ακόμα, μπορεί οχί στην ηλικία μα σαυτό που κάνω σίγουρα. Ξέφυγα απο το πιώμα χάρη σε εσένα και αυτό με τιποτέ δεν το πουλώ. Τα μάτια κλείνω ερμιτικά και αρχίζω να αναπολώ. Τον εαυτό μου επνιξά και εστειλά στην πυρά, πουτανάκι μου κανώ το σατανά και αυτό τώρα ποιά γίνεται ολοένα και ποιο εύκολα. Πότε με γνώρισες εμένα για να βάλεις άποψη ρε πούστη ο θάνατος σου θάνε χαμόγελο στα χείλη μου τα λυπημένα. Μην υπολογίζοντας τα επερχόμενα έμαθα να την βρίσκω με τον πόνο, διχως όρια καταστάσεις των ορίων, όσο στο φόβο κάποιοι μένουν μόνο. Αν δεν ένιωσες τον τρόμο που η ζωή σου κρύβει δεν ξέρεις τίποτε και αυτό θα σούνε μάθημα κολόπαιδο. Απρόσμενο το πως θα αντιδράσω και ίσως κάποιον σπάσω, οπώς το καλαμάκι του καφέ μου. Κατάλαβες μπινέ μου; Έλα φέρε μου την φάτσα σου. Μίλα μου. Κοίτα την κάθετε με κοιτά. Τι θέλει άραγε στα μάτια της δεν βλέπω τίποτα, μα νιώθω πολλά. Βλέπω την κατάσταση και επιτέλους καταλαβαίνω πως κολάει τέλεια. Είναι η ζωή ένας μυστήριος χορός κυμάτων και εμείς το προιόν της εκφρασμένο ως ένα σύνολο πολύμορφων και πολύπλοκων αισθημάτων και συναίσθημάτων. Καθώς στην ρίζα των πραγμάτων, Σκοτάδι. Στον κόσμο των χορδών, Του ΚίθαρίσταΧάδι.