ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλιοτερα συνηθιζα να κριτικαρω καπως τους απαισιοδοξους και μιζερους ανθρώπους και να αναρωτιεμαι γιατι ειναι ετσι. Παρολο που μεσα μου τους συμπαθουσα και παντα βοηθαγα οσο μπορουσα. Τωρα πια βλεπω τον εαυτο μου να πεφτει τοσο συχνα και να γινεται μια μιζερη απληστη αηδια που αναρωτιεμαι ποσο ειμαι πραγματικα!! Δεν μου αρεσει καθολου οπως ειμαι ..νιωθω σαν να χει φυγει ολη η ζωντανια απο μεσα μου. Γελαω "αληθινα" δυσκολα,μιλαω λιγοτερο και οι αρνητικες σκεψεις βροχη !! Παω να τρελαθω μεσα μου. Εχω κουραστει να πριζω τους αλλους και να μην τους κανω να περνανε καλα μαζι μου,οπως πραγματικα θα ηθελα! Θελω πολυ να γινω αυτο το ατομο που ονειρευομαι..ζωντανο γεματο χαρα,τρελα και ενθουσιασμο,φιλικο και προσιτο στους αλλους. Καταραμενες ορμονες ή τι στο καλο ειναι θελω να φυγει !!