ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγάλο στραπάτσο η ανεργία, ειδικά αν είσαι 40 και για τα εργασιακά δεδομένα -ειδικά της Ελλάδας- είσαι σαν την τρίχα στο ζυμάρι, κάτι δηλ. που όλοι θέλουν να αποφύγουν ή να ξεφορτωθούν.Πρώην ελεύθερη επαγγελματίας με καλό εισόδημα, σπουδές, σε καλοβαλμένη οικογενειακή επιχείρηση, με σκληρή δουλειά και μια αξιοπρεπή ζωή. Όλα αυτά σαρώθηκαν ανεπιστρεπτί μέσα σε λίγους μήνες. Ο πάτος άπατος, εισόδημα μηδέν, πόροι ανύπαρκτοι.Ναι, στην αρχή σκέφτηκα συχνάκις το απονενοημένο κι ακόμη και τώρα, στις ώρες του μεγάλου ψυχικού ερέβους φλερτάρω με την ιδέα, αλλά καταλήγω ότι τίποτα δε λύνεται έτσι, αντιθέτως αφήνει αγαπημένους σακατεμένους για πάντα.Δουλειές του ποδαριού, λεφτά της πείνας, όλο φτου κι απ' την αρχή, μια αέναη κατάσταση αβεβαιότητας, ματαίωσης, ανασφάλειας.Τι με κρατά ακόμη εδώ; Οι αγαπημένοι μου και μια ελπίδα που, όσο μαύρα κι αν είναι τα πράγματα μέσα κι έξω, αχνοφέγγει η ρουφιάνα, ψιθυρίζοντάς μου, "λίγο κουράγιο ακόμη, θα έρθουν τα καλύτερα".Προς το παρόν την ακούω και κρέμομαι από επάνω της. Κι όταν τα μάτια θολώνουν από την απόγνωση και δεν τη διακρίνω, γέρνω σε ώμους και καρδιές αγαπημένων, παίρνω μια ανάσα και συνεχίζω.Κουράγιο σε όλους όσοι περνούν τα ίδια. Θα ξαναξημερώσει.