ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου είμαστε 1 χρόνο μαζί μέχρι πριν κάποιο καιρό ένιωθα τρελά ερωτευμένη μαζί του, αλλά τώρα είμαι κάπως φοβισμένη. Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο, έγιναν πράγματα που με ενοχλησαν. Δεν έκανε κάτι τραγικό, η κάτι εντελώς λάθος, απλά ενιωθα ότι δεν μου δίνει όση σημασία και χρόνο θέλω και ότι γενικα δεν είμαι και τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Φερθηκα σαν ηλίθια και δεν είπα αμέσως ότι με ενοχλεί και αφησα να εδραιωθεί μια κατασταση που δεν ήθελα, χωρις να φερω αντιρρηση. Αργησα πολύ να το παρατηρήσω, δηλαδή το καταλαβα στην μεση της σχεσης, γιατι τους πρώτους μήνες που είμασταν μαζί, όλη μερα διαβαζα γιατι έδινα πανελλήνιες και έτσι αυτο το παρατηρησα αφού πρώτα τον είχα ερωτευτεί. Δεν μου αρκουσε λοιπόν και ακολουθησε μια συζητηση κάπως έτσι. - Δεν σε κατηγορω για κατι, αλλα χρειαζομαι παραπάνω πραγματα, τα οποία δεν εχεις διαθεση να δωσεις. Σε θέλω πολύ, αλλά δεν είμαι χαρούμενη.- Δεν θέλω να σε χάσω και θα συμβιβαστω με αυτο που θες εσυ. Σε αγαπάω ,θέλω να είσαι ευτυχισμένη και θέλω να είμαι μαζί σου γιατί έχεις όλα όσα χρειάζομαι και δεν μπορω ουτε καν να με φανταστω με αλλη. Πες μου τι θέλεις και θα το κάνω. Από τότε όντως προσπαθεί πολύ για μένα, αλλά κάτι μέσα μου έχει σπάσει. Κάτι μου φαινεται λάθος και δεν νιωθω καθολου ασφαλής. Μου είπε ότι τον αφηνα να εχει και την πιτα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο και όντως αυτο εκανα, γιατι ήμουν εντελώς απειρη. Και όταν λεω ότι δεν τον εμπιστευομαι, δεν εννοω ότι φοβαμαι μην με κερατωσει ή μην με αφήσει. Απλα νιώθω καπως περιεργα και πολυ απαισιοδοξη. Νιωθω σαν να χαλαω τον χρονο μου και ότι αργα η γρηγορα θα γίνει παλι το ίδιο. Παραδεχτηκε ότι δεν εδωσε πολλά και ότι εδινε το λιγοτερο δυνατο για να με κρατησει, μεχρι που καταλαβε οτι αν συνεχισει ετσι θα φυγω. Αλλα ρε γαμωτο οι ερωτευμένοι δεν κανουν ετσι... Και γιατι να θελει με τετοια μανια να με κρατησει? Έχει τρελη περαση και θα εβρισκε κοπέλα την επομενη μέρα κιολας...Θέλω να του δωσω μια ευκαιρία, γιατι σκεφτομαι ότι από εκει πέρα που ήταν εντελώς ελευθερος, ήρθε ξαφνικα μια κοπέλα και αρχισε να του ζηταει αναποφευκτα να κοψει χρονο από τους φιλους του, από τα χομπι του κλπ κλπ ώστε να χωρεσει και αυτη καπου. Ισως αυτο του ηρθε αποτομο και να μην ηξερε ποια ισορροπια θέλω και ποια ισορροπια είναι η πιο σωστη (εδω να πω πως δεν ζητησα ποτε υπερβολικα πραγματα). Το θεμα μου κυριως είναι οτι δεν ξερω αν με θελει για τους σωστους λογους. Δεν θελω να σπαταλησω τον χρονο μου μαζι του για να κανει παλι τα ιδια με πριν. Ας με βοηθήσει κάποιος μεγαλύτερος και κατα προτιμηση αντρας να καταλαβω τι παίζει!