ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με λένε Α. και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πολύ καλή μαθήτρια. Αυτό ήταν το κυριότερο μέρος της ταυτότητας μου. Δεν το έκανα για να ευχαριστήσω τους γονείς μου, που ίσα ίσα ήταν πάντοτε πολύ cool με τους βαθμούς, αλλά για εμένα. Στο σχολείο ήμουνα γνωστή ως η Α. η καλή μαθήτρια, ήταν για εμένα ο τρόπος ζωής μου. Από την μία ένιωθα ασφαλής γιατί είχα μία ταυτότητα, αλλά από την άλλη ήμουνα πολύ περιορισμένη. Στο σχολείο ήμουνα κάποια άλλη και οχι πραγματικά εγώ. Πάντα ήμουνα συγκρατημένη και κρατούσα ένα προσωπείο που δεν με αντιπροσώπευε. Με τις φίλες μου ένιωθα πάντα άνετα, έκανα πλάκα και ήμουνα η ψυχή της παρέας αλλά στο σχολείο ένιωθα την ανάγκη να διατηρήσω το προφίλ του σοβαρου κοριτσιού που τα κάνει όλα τέλεια. Αλλά κουράστηκα. Του χρόνου θα πάω τρίτη λυκείου και νιώθω ότι δεν μου έχουν μείνει καθόλου δυνάμεις. Από φέτος ένιωθα σαν να μην θέλω άλλο... σαν να έχω φτάσει το όριο μου. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως τελικά όλα αυτά τα χρόνια πάλευα για κάτι που δεν το ήθελα πραγματικά. Κατά την διάρκεια των σχολικών χρόνων, δεν ένιωσα όλα αυτά που έβλεπα να διαδραματίζονται δίπλα μου. Είμαι τυχερή βέβαια γιατί έχω γνωρίσει φίλες που νιώθω ότι είναι η οικογένεια μου, αλλά έχω χάσει άλλες σημαντικές στιγμές και το μετανιώνω. Δεν έχω βγει ποτέ μου ραντεβού και στα 16 και μισό δεν έχω καν φιλήσει καποιο αγόρι. Ποτέ δεν έχω προσκληθεί στα cool parties και δεν κάνει άλλα πράγματα που στην ηλικία μου θεωρούνται δεδομένα (όπως να πάω μόνη μου διακοπές ή να κάτσω μέχρι τα ξημερώματα στην παραλία με την παρέα μου).Φοβάμαι ότι έχω χάσει την ταυτότητα που είχα τόσα χρόνια και δεν ξέρω από που να κρατηθώ... Θέλω να ζήσω αλλά νιώθω τρομερά ανασφαλής και έχω αρχίσει να μετανιώνω για ορισμένες αποφάσεις μου...Συγγνώμη αν σασ κούρασα αλλά πραγματικά είχα την ανάγκη να τα πω (ή έστω να τα γράψω σε κάποιον) Thank you :)